Dit is een der redenen waarom 't me zoo
moeielyk valt schryver van beroep te zyn. Er gaan soms maanden voorby,
waarin het me onmogelyk is my te uiten. Dien tyd breng ik met denken door, en
'n beroepschryver in Nederland kan zich zoo'n weelde niet gunnen. (67) Erger nog: hy kan niet voldoen aan die behoefte.
Hoe 't sommigen mogelyk is, elken dag, 't gansche jaar door, denkbeelden te
leveren - hoofdredakteurs eener courant, byv. - is my 'n raadsel. Dat talent is
me niet gegeven, waarin dan ook de reden ligt dat ik zoo lang wachtte voor ik
me aan die broodschryvery overgaf. Ik hoopte zoo lang mogelyk dat men my die
marteling besparen zou!