Volledige werken. Deel 22. Brieven en dokumenten uit de jaren 1882-1883
(1991)– Multatuli–
Auteursrechtelijk beschermd[11 maart 1883
| |
[pagina 567]
| |
gemeld noch my met eenig antwoord verwaardigd hebt. Ik vrees dus dat er in die brieven iets was dat u mishaagde, en daar ik niet weet wat, en my ook zelfs niet meer herinner wàt ik eigenlyk geschreven heb, vind ik dat wel een beetje lastig; maar ik apprecieer je hartelykheid voor myn besten dek heel erg en wil je dus wat van hem doen hooren, daar ik wel vrees dat hy je nog heel lang op een brief zou laten wachten. Dek is in den laatsten tyd niet heel goed. hy heeft veel last van zyn asthma en voelt zich heel min en zwak. Twee dagen voor zyn verjaardag kwam Mevr. de Haas hier zy is juist acht dagen gebleven, intusschen kregen wy nog een logé voor een paar dagen. Ik vond toen dat dek zich heel goed hield, maar nog was dat beetje drukte (vooral wat het praten betreft) niet achter den rug of hy zakte zoo in elkaer dat ik er van schrok. Nu weet ik wel dat het voorjaar zyn beste tyd niet is, maar het maakt hemzelf een beetje moedeloos en dat is treurig. Wat hem in 't leven het meeste genot geeft en 't meeste boeit dat is... ons kind. Hy geeft hem tegenwoordig zelf dagelyks les in 't rekenen, en ik geloof wezenlyk dat dat zyn prettigste uur van den dag is. Wel wel lieve, wat heb je 'n mooie zakdoeken voor hem gemaakt en geteekend zoo keurig! Hoe vind je tot zoo iets nog tyd by al je drukten buiten en binnen's huis! Dek vond het ook erg lief van je - en dat hy je nu nog niet eens schryft, he? Och, je moet hem dat maar ten goede houden! Hy heeft een heel pakketje brieven liggen die antwoord vereischen even dringend of dringender dan aan u - maar hy komt er niet toe. Hoe gaat het met je moeder? 't arme mensch! En hoe pynlyk om dat bytewonen. Wat ik heel interessant vind is haar kalmte en haar ongeloof, en dat by eene oude vrouw die na 't beeld dat ik me van haar maakte na wat ik van haar hoorde, toch niet tot de ontwikkeldsten maar veeleer tot de eenvoudigen behoorde. D. vond de beschouwingen van uw man over WagnerGa naar eind2. heel belangryk, en deden hem des te meer genoegen daar ze van hem een kenner en meester komende pasten in deks leekenschuitje. En sedert is de groote man gestorven en met de noodige eer onder den grond gebracht en hebben we allen uitvoerig in allen bladen gelezen hoe de goede man om zyn fantaisie op den dreef te helpen zyn studeervertrek versierde met een zyden lap van 6.00 meters met rose blauwe weerschyn! Sakkerloot, zou'n zeventigjarige by | |
[pagina 568]
| |
zooveel moois niet weer jong en vurig worden van indrukken! Wat 'n humbug! En dat woord doet me denken aan Al die nu weer in Londen is. Of hy daar iets bereiken zal weet ik niet. De Tilburger betrekking is vervuld door een ander jammer genoeg! Zoo'n arme jongen! En nu nog iets dat ons erg bezig houdt. Heb je ons niet soms hooren spreken over vrienden in Arnhem? Niet dat nichtje dat ik onlangs bezocht maar de familie Braunius Oeberius? Welnu, voor een en 'n half jaar is de vrouw eene heel lieve vriendin van ons beiden gestorven. Hy was ontroostbaar en leefde na de dood van zyn schoonmoeder (voor één jaar stierf die) samen met de zuster zyner vrouw. Zy had op zich genomen om hem die heel schuw en eenzelvig was wat optekweeken, en ik denk dat al zyn vrienden even als wy hoopten dat dit ten slotte tot een huwelyk zou leiden. Maar nu kersmis kreeg zy, de schoonzuster, geheel onverwacht een bloedspuwing, 't lykt wel een vliegende tering zoo gaat de zieke hollend achteruit. By elk vleugje van beterschap droomt ze van herstel in 't zuiden, haar omgeving is zwak, reizen vermoeit haar nooit zegt ze - en voor drie weken ging men opreis. Oeberius mee, en nog een zwager die tevens dokter was. De eerste dag komen ze tot Keulen, alles goed! De tweede tot Mainz. ik haalde hun af aan den trein en had kamers besproken in een logement. den volgenden dag wilden ze nr Bazel. Ym viel me zoo mee. ze was opgewekt en vol hoop. Maar och hemel 's nachts herhaalde het zich ze gaf weer bloed op! En sedert, dit is nu meer dan 14 dagen geleden ligt ze in Mainz in 't logement! Je kunt denken hoe we met hun te doen hebben. Van verder reizen is voorloopig geen spraak! Kon ze maar vervoerd worden of nr Wiesbaden of hierheen. Als het ergste gebeuren mocht wenscht de familie dat ze maar hier waren ook voor dien armen Obé. Enfin dat is nog 't onzekere. Wy beiden houden zeer veel van hen en zy van ons. Je kunt dus begrypen hoe een genoegen het ons zou wezen hen in deze nare omstandigheden van dienst te zyn. Dek doet ongraag de loop nr 't station, maar ik zoek hen in M. af en toe op. Och het is zoo verdrietig en houdt ons zoo in spanning. - ook voor de gewoonste huisselyke zaakjes. er is in dat alles zooveel te voorzien.- Kyk ik zou byv. zoo graag nog eens een proef nemen met de | |
[pagina 569]
| |
broeimachine. myn kippen leggen flink eieren en ik heb al herhaaldelyk gedacht eens aan je broer te vragen nr de beste methode van eieren wenden. ofschoon ik weet dat hy 't druk heeft. maar misschien was er iets te zeggen met één woord dat my veel hielp - maar de gedachte aan de zieke - dat ik altyd gereed wil staan om te komen of iets te doen als zy my noodig hebben - weerhoudt me. Als zy verder reisden, of hier kwamen zou ik het (in 't laatste geval: misschien) durven entameeren nu niet! - Enfin we weten niet hoe dat gaan zal en het houdt ons erg bezig. En nu is myn papiertje vol, en ik wacht Wou ieder oogenblik thuis van zyn wandeling want het is by vyf. Ik stuur je een heel hartelyken groet, van dek ook en blyf uw beider hartelyk toegenegen Mimi DD
Ik speel met wou dapper quatre mains tot genoegen van ons beidjes. |