Volledige werken. Deel 20. Brieven en dokumenten uit de jaren 1879-1880

[26 november 1879
Brief van E. Bernhold aan Mimi]

26 november 1879

Brief van Majoor E. Bernhold aan Mimi. Twee dubbele velletjes postpapier, waarvan blz. 1-7 en 8 (⅖) beschreven. (M.M.: Dossier Bernhold, bijlage 26.)

Erlangen, 26. November 1879.

Sehr verehrte gnädige Frau!

Vergeben Sie, dass ich solange nichts von mir horen Hess - ich war lange fort, zu verschiedenen Maneuvers kommandiert, in folge deren ich so manche Memoires auszuarbeiten und ausserdem viele dienstliche Sorgen hatte, dass meine Privatinteressen in den Hintergrund traten - ich wollte Urlaub nehmen, mir die Freude machen, Sie beide und das liebe Kind zu besuchen, allein wie es in unserem Standesverhältnissen geht, Dienst und Commando in erster Linie. So manchmal hoffte ich, einige Tage für mich verwenden zu können, doch stets vergebens. -

Doch habe ich meinen Vorsatz, von Ihrer gütigen Aufforderung, Sie zu besuchen, Gebrauch zu machen, nicht aufgehoben, sondern nur auf für mich gelegenere Zeit, das ist für den Winter verschoben. -

[p. 133]

Bezüglich der Sie interessierenden Frage muss ich Ihnen einzelne Punkte mitteilen.

Da eine gewisse Regelung bezüglich der Zukunft des Kindes nothwendig war und ich aus Gründen der Pietät für das Kind für geboten hielt, die Sorge für dasselbe lediglich in meine Hand zu bringen, so erklärte ich mich bei Gericht vor Kurzem dahin, dass ich ohne Zuziehung der Mutter Zeitlebens die Fürsorge des Knaben übernehme - ich wollte dadurch materiellen Differenzen vorbeugen und die Zukunft des lieben Knaben sicherstellen. Ich möchte Niemand zu nahe treten, desshalb entschuldigen Sie gütigst, wenn ich nur sage, ich hielt diesen Schritt für geboten, mithin, sollte je die Zukunft des Kindes fraglich werden, was Gott Ihrer und des lieben Kindes wegen verhüten wolle, so bin lediglich ich für den kleinen Walter der Fürsorger und ich glaube, es würde mir eine süsse Pflicht, jedoch seinetwillen wünsche ich herzlich, dass er Zeitlebens Ihrem so liebevollen wirklich mütterlichen Herzen verbleibt. - Nun kommt aber die Hauptfrage, um welche ich mich sehr umgethan habe, jedoch zu keinem günstigen Resultate gekommen bin - das ist die Adoptirungsfrage. Bei uns in Bayern unterliegt die Adoption keinem Ausstande, sie wird vom Könige sanktioniert und damit ist die Sache erledigt. Ein anderes jedoch jenseit des Rheines, da ist cod. Napo. als Gesetz und nach diesem ist eine Adoptirung erst nach dem 6^te Jahre der Pflege möglich, in manchen Fällen erst mit Eintritt der Grossjährigkeit - ich habe meine Brüder und Schwager hier zu Rathe gezogen und beide haben sich in gleichem Sinne ausgesprochen - da jedoch cod. Nap. in unsern Landen nicht einschlägig und beide sich geirrt haben können, so wäre es doch gut, wenn Sie sich mit einem Gesetzverständigen hierüber informiren würden. Ueberlassen Sie die Angelegenheit dem von Ihnen bezeichneten Anwalte - er wird Ihnen wohl am Bessten Aufschluss geben, ob und wie die Durchführung der Adoptirung möglich ist - Frau v G ist bereit, ihre Zusage zur Adoptirung gerichtlich abzugeben und offen gestanden, ersehnt den Augenblick, von dieser Sorge befreit zu werden. Ich hätte den kleinen Walter längst selbst adoptirt, wenn ich nicht dadurch Ihren Adoptirungs-Plan erschweren würde. Geben Sie getrost Herrn Dr. Brück in Wiesb. geeigneten Auftrag, geben Sie ihm auch meine Addresse für eventuell noth-

[p. 134]

wendige Aufschlüsse, die ich ihm sofort geben würde. Frau v G und ich können ja nichts thun, als unsere Zustimmung zur Adoptirung geben, aber soviel ich weiss, bedarf es auch der Zustimmung Ihrer Kinder - die erste gerichtliche Initiative muss aber von Ihnen ausgehen; doch diess weiss jeder Anwalt am Bessten - wollen wir hoffen, dass es zum Heile des guten Kindes gelingt. - Aus Ihrem lieben Briefe zu entnehmen, gedeiht der kleine Walter gut und hat sich in Ihrem und Ihres verehrten Gatten Herzen ein sicheres Asyl geschaffen und ich wünsche aus tiefster Seele, dass er Ihnen Zeitlebens herzliche Freude mache. -

Noch einen Punkt muss ich beifügen - sollte, was je möglich wäre, die Adoptirung in dieser Weise nicht gelingen und auch später fraglich werden, so möchte ich doch die Existenz Wakers insoferne gesichert wissen, dass nur ich ein Verfügungsrecht habe, welches ich Ihrer beiden liebevollen Herzen zum Bessten des Kindes gerne abtreten würde - also im ungünstigen Falle würde ich Walter adoptieren und Ihrer Liebe überlassen - Walter würde meinen Namen als Vornamen mittragen und eine Immediat-Petition würde ihm den Namen ihrer verehrten Gatten sichern, so würde er Walter Bernhold Dowes Dekker heissen - doch nenne ich Ihnen diesen Ausweg nur für den ungünstigen Fall des Nichtgelingens, welcher eintreten könnte, wenn die Curatel-Behörde bezüglich des materiellen Frage, da F v G bedeutendes Vermögen besitzt, Opfer jedoch, soweit ich sie kenne, kaum bringen wird, nicht zustimmen sollte. -

Sie werden vermuthlich auch in diesem Winter wieder nach Holland gehen - nicht wahr, ich darf Sie bitten, mir den eventuellen Zeitpunkt zu schreiben.

Mit tausend herzlichen Grüssen und einem herzlichen Kusse dem lieben Walter

Ihr dankbarer

Eduard Bernhold.

Vertaling:

Erlangen, 26 november 1879

Zeer geëerde geachte mevrouw!

Vergeeft U mij dat ik zolang niets van mij heb laten horen - ik was lange tijd van huis, moest verschillende oefeningen kommanderen, ten gevolge waarvan ik zoveel rapporten moest uitwerken en bovendien veel werk in verband met de

[p. 135]

dienst had, dat mijn privébelangen op de achtergrond raakten - ik wilde verlof nemen en mezelf het genoegen bereiden U beiden en het lieve kind op te zoeken, maar zoals het nu eenmaal gaat onder militairen, de dienst en de bevelvoering komen op de eerste plaats. Ik hoopte al zo dikwijls een paar dagen voor mezelf te kunnen gebruiken, maar steeds vergeefs.

Toch heb ik mijn voornemen niet opgegeven gebruik te maken van Uw vriendelijke uitnodiging U op te zoeken, maar het is tot een voor mij meer gelegen komende tijd, dat wil zeggen: de winter, uitgesteld.

Aangaande de vragen die voor U van belang zijn moet ik U een paar punten meedelen.

Omdat een of andere regeling met het oog op de toekomst van het kind noodzakelijk was en ik op grond van meegevoel met het kind het geboden achtte de zorg ervoor geheel aan mij te trekken, heb ik onlangs voor het gerecht verklaard dat ik zonder de moeder erin te betrekken, mijn leven lang de verzorging van de jongen op mij neem - daarmee trachtte ik zakelijke meningsverschillen te voorkomen en de toekomst van de lieve jongen veilig te stellen.

Ik wil niemand voor de voeten lopen, wees daarom zo goed mij te verontschuldigen als ik U slechts verzeker dat ik deze stap voor noodzakelijk hield, zodat, mocht ooit de toekomst van het kind in het geding komen, wat God om uwentwille en om die van het lieve kind moge verhoeden, ik als enige de verzorging van de kleine Walter op mij heb genomen en ik meen dat het mij ook een zoete plicht zou zijn, om zijnentwille hoop ik evenwel van harte dat hij zijn levenlang aan uw liefdevolle werkelijk moederlijke hart mag blijven toevertrouwd.

Nu komt echter de centrale vraag waar ik mij veel moeite voor heb gegeven, maar waaromtrent ik nog niet tot gunstige resultaten ben gekomen - dat is de adoptiekwestie. Bij ons in Beieren staat adoptie niets in de weg, ze wordt door de koning bekrachtigd en daarmee is de zaak rond. Maar aan de overkant van de Rijn ligt het anders, daar is de Code Napoléon van kracht en die bepaalt dat adoptie pas na zes jaar verzorging mogelijk is, in veel gevallen zelfs pas bij het bereiken der meerderjarigheid - ik heb mijn broer en zwager hierover raad gevraagd en beiden hebben zich op dezelfde wijze uitgelaten - omdat echter de Code Napoléon in onze landen niet is ingevoerd en beiden zich vergist kunnen hebben, zou het toch goed zijn als U informatie hierover zou inwinnen bij een jurist. Laat U de zaak maar geheel over aan de door U vermelde advokaat - hij zal U wel het beste advies kunnen geven, of en hoe het tot stand brengen van de adoptie mogelijk is - Mevrouw v. G. is bereid haar toestemming voor de adoptie gerechtelijk vast te leggen en ziet eerlijk gezegd uit naar het ogenblik dat zij van deze zorg bevrijd zal zijn. Zelf zou ik de kleine Walter allang geadopteerd hebben als ik daarmee uw adoptieplan niet wellicht bemoeilijkt had. Geeft U met een gerust hart de heer dr. Brück in Wiesbaden een daartoe strekkende opdracht, geeft U hem ook mijn adres voor eventueel nodige informatie die ik hem dan dadelijk geven zou. Mevrouw v. G. en ik kunnen echter niets doen dan onze toestemming tot de

[p. 136]

adoptie geven, maar voor zover ik weet is er ook toestemming van uw kinderen nodig - de eerste gerechtelijke stappen moeten echter van U uitgaan; maar dat weet iedere rechtskundige het best - en laten we dan hopen dat alles tot het welzijn van het goede kind mag lukken. -

Als ik op uw lieve brief mag afgaan, dan gaat het de kleine Walter naar den vleze en heeft hij zich in Uw hart en in dat van Uw geëerde echtgenoot een veilige schuilplaats veroverd en ik hoop uit de grond van mijn hart, dat hij U uw leven lang oprechte vreugde mag geven. -

Nog een punt moet ik hier aan toevoegen - mocht ooit, wat toch een mogelijkheid is, de adoptie op deze wijze niet lukken en ook later problematisch blijven, dan zou ik toch het levensonderhoud van Walter in zoverre veilig willen stellen, dat slechts ik het beschikkingsrecht zou hebben, dat ik in het belang van het kind graag aan uw beider liefdevolle hart zou afstaan - dus in het ongunstige geval zou ik Walter adopteren en aan Uw liefde toevertrouwen - Walter zou dan mijn naam als voornaam dragen en een verzoek rechtstreeks aan de vorst zou hem verzekeren van de naam van uw geëerde echtgenoot, zodat hij dan Walter Bernhold Dowes Dekker zou heten - maar ik noem u deze uitweg alleen voor het ongunstige geval dat de adoptie niet door zou gaan, welke mogelijkheid zich zou voordoen, als de Raad voor de Kinderbescherming op het punt van de materiële kwestie, omdat mevr. v. G. een aanzienlijk vermogen bezit, maar voor zover ik haar ken daarvan nauwelijks iets zal willen afstaan, zijn toestemming niet zou geven. -

Vermoedelijk gaat U ook deze winter weer naar Nederland, nietwaar, en dan verzoek ik U mij het eventuele tijdstip te schrijven.

Met duizend hartelijke groeten en een hartelijke kus voor de lieve Walter

Uw dankbare

Eduard Bernhold.