De dichtkunst

Dankbaarheid aan de vrienden, Die de beleeftheid gehad hebben my te verjaren den 2^den van Somermaand, 1695.

HOe dank ik best uw vlyt, die, minzaam aangedreven,

Uw liefde en vriendschap toonde op myn geboortedag,

Daar wenschen, gaven, rym en wat beleefdheid plag

Te schenken, my zoo mild en vriendlyk wierd gegeeven?

[p. 97]

 

De bloem en lover wees het korte en brooze leven

 

Al speelend aan; en wat het oog meer cierlyk zag,

 

Bedekte een ernstig beeld, geschenk en blyde lag,

 

Met statig wenschen, leerd den geest wat hoger zweeven.

 

 

 

De vreugd en toestel, juist op 't jaareind wyzen aan,

 

Dat onze jaren droef en ydel heenen gaan,

 

En 's Christens vrolyk lot hem wagt op 't eind der dagen.

 

 

 

Ik dank u w gunst, en wensch, dat ons Gods wysheid leer

 

Alle arbeid, lust en tyd zoo schikken tot zyn eer,

 

Dat we ons, gerust en bly, 't verjaren nooit beklagen.