De dichtkunst

Aan Juffrou C.P. op het gunstig oordeel en versje van mevrou H.v.B.

ZOo kend van Brienens liefde my,

Schoon ik nooit zoo gelukkig zy

Geweest, haar aangezigt 't aanschouwen;

Haar agting ga dog niet te hoog,

Zy voege eerst by 't gehoor het oog,

En blyf zoo vry van naberouwen.

Zoo my haar oog eens by den dag,

In alles van naby bezag,

Daar vlek en wanstal zig doen merken,

Dan wierd myn armoê openbaar,

Myn weinig roem en kragt bleek klaar,

En 't groot gebrek in woord en werken.

[p. 75]

 

'T is waar, Jehovaas liefde en zorg,

 

Geschonken in ons hooft en borg,

 

Zyn weldaân, die een zondaar lokken

 

Tot zyn gemeinschap, liefde en eer,

 

Als Schepper, Heiland, Opperheer,

 

Die hebben mynen geest getrokken.

 

Maar wat is nog een donkerheid

 

In myn verstand alom verspreid,

 

Die my verwerd maakt en doed klagen?

 

Hoe zie ik 't ligt nog van ter zy,

 

Wat moet ik stryd en dwinglandy

 

Van zonde en ydelheid verdragen?

 

Myn werk in Jesus dienst is klein,

 

En 't hert nog maar ten deele rein,

 

Myn liefde en yver laauw ontstoken,

 

De gulde keten, deugd aan deugd

 

Geschakeld, tot cieraad en vreugd,

 

Is onvoltooit en half gebroken.

 

Waar blykt een onvermoeide geest,

 

Om altyd wakker onbevreest

 

Gods lof en deugden te verkonden?

 

Hoe ligt heeft aardsche zorg of lust

 

Myn blydschap, liefde en zoete rust

 

Gekrenkt, ja veeltyds schier verslonden?

 

Wat dwaasheid houd myn ziel nog in,

 

Die hinderd om met hert en zin

 

My aan Jehova te gewennen?

 

Waar ligt ik and'ren heilig voor,

 

Of strek de traagheid tot een spoor,

 

Om al Gods wysheid meer te kennen?

 

Zoo zie, zoo ken ik best my zelf,

 

Wanneer ik in myn boezem delf,

 

En oordeel vellen zal naar waarheid;

 

Wat is dan dog myn werk en roem?

 

Maar hooi, een haast verlepte bloem,

 

Een flikring van heel weinig klaarheid.

[p. 76]

 

Ik klaag dog niet, als moedeloos,

 

God, die my uit de wereld koos,

 

Kan me uit zyn volheid mild besproejen;

 

Ik rust in 't eeuwig vrêebesluit,

 

Maar zie om geest en leven uit,

 

Om meer naar Jesus beeld te groejen.

 

Men zet slechts trou elkander aan,

 

Om rustig Sions weg te gaan,

 

Tot in 't volmaakte, daarwe op hopen:

 

Uw leerzugt, Poitevin, wekk' my;

 

Van Brienens liefde kome 'er by,

 

En doe ons samen yvrig lopen.