De dichtkunst
(1698)–Anna Morian–
Auteursrechtvrij
[pagina 10]
| |
Herdagt, herlezen en gehoord,
In 't hert bewaard en opgesloten.
Gy zyt om prys gekogt; zoo weest
Zorgvuldig u tot God te neigen,
Verheerlykt hem in uwen geest
En lighaam, beide aan Gode eigen.
Hier geld dan mond- nog schyndeugd niet.
Een huichelaar mag billyk schromen,
God eischt (die al 't verborgen ziet)
Een hert, gewillig en volkomen.
Bedrieg u niet, wie datge ook bent,
O Mensch! die onbedagt wilt roemen,
Dat God u als zyn eigen kent,
En Christus naem te los derft noemen.
God kent 'er voor zyn erfdeel geen,
Als die zig van zyn' Geest getrokken,
Door wereld, zonde en arbeid heen,
Tot Jesus liefde en dienst laat lokken.
Geloof en zuivre liefdevlam
Breekt door in zeden, woord en handel.
Het bloed van 't onbesmette lam
Verlost ook uit den ydlen wandel.
Men werke dan met liefde en vlyt
Om zulken heilschat te bekomen,
Die noit door list, geweld nog nyd,
Uit onze ziel word weg genomen.
Een wysheid, die Gods woord en wil
En raad in Christus klaar beschouwe,
Eerbiedig lieve, en, nimmer stil,
Zyn deugden roeme, en hem vertrouwe.
Gods liefde en regt herstelde beeld
In kennis, geeft de ziel een luister,
Ver boven 't geen de wereld streeld.
Haar glans en eer vergaan in duister.
Ai denk ook niet, 't is weinig waard,
Voor 't uitterlyk gelaat te zorgen.
| |
[pagina 11]
| |
Wie dezen schat in 't hert vergaard,
Die houdze zeker niet verborgen.
Die Jesus bloed zyn losgeld roemd,
Moet aan dien dieren prys niet liegen,
Die hem oprecht zyn Heere noemd,
Wil ook de wereld niet bedriegen,
Als of hy 't zelfde met haar kiest.
Zyn lyf en ziel zyn beid' gewasschen;
Hy weet, wie slaapt, of 't kleed verliest,
Dat Jesus dien zal naakt verrasschen.
Wel zalig, die bekleed steeds waakt,
In kennis, liefde, en bly vertrouwen,
Tot dat hy 's levens eindpaal raakt,
Om dan Gods heil volmaakt t' aanschouwen.
|
|