|
| |
| |
| |
Raad om geruste blydschap en onverderflyk goed te verkrygen.
ZOekt oit uw heilbegeerig hert,
Een blydschap, vry van zorg en smert,
Een goed, dat eeuwen kan verduuren?
Volg dan geen dwaze werelds keur,
Stel noit Gods liefderaad te leur,
En slyt met vrugt uw dierbare uuren.
Een ydel brein en wereldsmensch
Steld al zyn hoop en grootsten wensch
In 't geen hy meest behoord te vlugten;
Hy mind de wereld en haar lust,
En zoekt in goud of grootsheid rust,
Daar 't veel de ziel doed eeuwig zugten.
Maar die van boven is geleerd,
Een ziel, die d' ydelheid braveerd,
In Jesus kruisschool opgetogen,
Word van een beter drift geleid,
En hoe de wereld dreigd of vleid,
Zy zietze rusten onder oogen.
Zy agt het voor haar grootste stof
Van blydschap, alsze mag Gods lof
Ontvouwen, en zich nederbuigen
In ootmoed voor zyn Majesteit,
Om zyn Almogende Eeuwigheid
En haar geringheid te betuigen.
| |
| |
Zy roemd in Gods genaderaad,
Die haar verlost van 't eeuwig kwaad,
Waar in ze onmagtig lag gezonken
Die glans maakt haar 't verganklyk doof;
Zy rust en steroogd door 't geloof,
Op 't heil, in Christus haar geschonken.
Zoo is een ziel, die Jesus kend,
Die zig met liefde aan hem gewent
In 't houden van zyn woord en wegen:
Wenscht gy opregt dien zaalgen staat,
En vind gy by u zelf geen raad,
Zoek God; hy laat ons noit verlegen.
De weg tot zyn Genadetroon,
Gebaend door 't bloed van zynen Zoon,
Blyft levend, versch en ongesloten.
Daar stuit geen wet, die dreigd en vloekt.
Wie Jesus zoenend offer zoekt,
Word noit van hem te rug gestoten.
Leer dan maar, los van 't aardsch gewoel,
't Oneindig stellen tot een doel
Van uw begeerte, en zielverlangen:
En zoo de wereld u bespot,
Veragtze weêr, maar blyf aan God
Met onverzetbre liefde hangen.
Hy is de beste en grootste Heer;
Verliestge wellust, schat of eer,
Om hem en zyn genâ te vinden?
Hy is een Algenoegzaam goed,
En blyft in voor- en tegenspoed,
Aan zyn geliefde en kruisgezinden
Een levens bron, wiens kragt noit sterft,
Een duurzaem hout, dat noit verderft,
Een sterkte, die niet word bewogen,
Een blydschap, die noit van hun scheid,
Een ligt, dat schynt in eeuwigheid,
Van zwerk nog wolken overtogen.
| |
| |
O! hoe gelukkig is hy dan,
Die regt zig zelf verzaken kan,
De zonden doôn, en Gode leven;
Die worsteld uit de slaverny
Des ouden menschen, om, eens vry,
Zig heel in Jesus dienst te geven.
Hy, die tot in alle eeuwen leeft,
Die mild uit zyne schatten geeft,
En herten als een rots kan breken,
Schenke ons een rein en buigzaam hart,
Een' geest, die stryd en arbeid tart;
Zyn kragt beware ons onbezweken.
|
|
Auteursrechtvrij