|
| |
| |
| |
A. Morians heilige gedichten.
Nodige aanmerking, om andere in de goddelyke waarheid op te leiden.
DIe 't godlyk woord en zyn geheimenissen
Aan andren wenscht t' ontdekken, zoo 't betaamd,
Draag' zorg, wil hy de beste vrugt niet missen,
En in zyn werk verward zyn of beschaamd,
Dat zijn verstand, door hemelsch licht beschenen,
Gods waarheid eerst aandagtig zelfs beschoud,
Dat duisternis en twyfel zy verdwenen
Van 't geen hy spreekt, en andren klaar ontvoud.
Hy ruste niet in bloot en ydel weten.
Een zuivre liefde, en diepe êerbiedigheid
| |
| |
Bestier' zyn tong, en hou 't gemoet bezeten,
Voor 't Alziende oog der hoogste Majesteit;
Die Majesteit, waer voor de Serafynen
Niet ongedekt, maar overschaduwd staan,
En, onvermoeid in 't voor zyn Troon verschynen,
Den galm van driemaal heilig op doen gaan.
Hy zoeke in 't woord Gods ganschen Raad te kennen,
Dat ketenwerk, zoo schoon in een gewrogt,
Zig aan die reeks van schakels te gewennen,
Van voren aan beschoud en overdogt.
Daar zie hy klaar Gods wysheid, wil en wegen,
Ontdekt tot roem van zyne heerlykheid,
En heil van 't volk, naar zyn besluit verkregen,
Waarom 't Heelal zoo schoon is toebereid.
Hoe God zyn wit en Testament, besloten
In zynen Zoon, van tyd tot tyd ontdekt;
Die liefdewil, die zondaars, wyt verstoten,
Zyn beeld herschenkt, geleid en leerd, ja trekt
Hen eindlyk op, om God volmaakt t' aanschouwen
In heerlykheid en ongestoorde rust;
Hoe Jesus, 't wit en voorwerp van vertrouwen,
Van ouds ook was der vadren rots en lust.
En hoe hy 't volk, ten erfdeel hem geschonken,
Alle eeuwen door zyn liefde en gunst bewaard,
Zoo diep in schuld en onmagt weg gezonken,
Met God verzoend, en door zyn Geest herbaard.
Dat zelve heil, dien zelven borge en herder
Beschoumen ook in 't dikke schaduwkleed
Klaar afgebeeld, en voorgespeld, ja verder
Zyn lyden, dood en heerlykheid ontleed.
Dat ook de Kerke, als God eens zou verschynen
In 't vleesch, meer ligt en blydschap was belooft,
Om vry, als jok en schaduwen verdwynen,
Volmaakt te zyn in haar verheerlykt hooft.
Wiens zoenend bloed, de waardige vertoning
Van 't godlyk regt, door Levi afgeprent,
| |
| |
Een Christen maakt tot leeraar, priester, koning,
Door 't waar geloof alleen hem ingeënt.
Verzegeld door zyn Geest en liefdepanden
Van beter goed, en vaster erfenis,
Geen Kanaän, maar aller Heidnen landen,
Tot dat Gods ryk en roem volkomen is;
En 's levens Vorst, die met zyn dieren bloede
Betaalt heeft, dempt alle onregt en geweld,
Op 't laast verschynt, als Rigter, hun ten goede,
Die hy volmaakt en levend voor hem steld.
Zoo leermen, hoe 't beloofde Zaad der Vrouwe,
Van stap tot stap vertreed den kop der Slang.
Daar blykt Gods regt, zyn wysheid, liefde en trouwe,
Al valt die stryd zoo hevig, droef en bang
Voor 't godlyk hooft en zyne medeleden,
Ten einde toe bezogt, verdrukt, bedroeft,
Door valsche list, of boos geweld bestreden,
Hun hoop, gelove en lydzaemheid beproeft.
Dan ziemen in de zoo gekende waarheid,
Een kragtig spoor tot heiligheid en lof,
Een wet en pligt, die 't nieu verbond met klaarheid
Den Christen toond, en geeft hem ryke stof
Om nedrig God alleen den roem te geven
Van 't geen hy is, en door 't geloof bezit,
Of namaals wagt, dewyl in dood en leven
Gods liefde en wil zyn rigtsnoer is en wit,
En hy zig roemd geroepen en herschapen
Naar Christus beeld, tot heerlykheid en deugd,
Geharnast in 't gebed en geestlyk wapen,
Tot wakker werk en noit voleinde vreugd.
Om andren trou Gods deugden te verkonden,
Die hem eerst riep van duisternis tot ligt;
Door broederliefde op 't naaust aan hen verbonden,
Waer in Gods Geest zyn huis en tempel stigt;
Door Jesus kragt vol geestelyke vrugten,
Die zyn tot prys en heerlykheid van God;
| |
| |
En 's hemels hand of tugtroe onder 't zugten,
Omhelzende, te vrede met zyn lot;
Om dat zyn geest de zienelyke dingen
Niet meer aanmerkt, maar die het oog niet ziet,
En wagt dien loon, waar by de beuselingen
Van 's werelds glans en wellust zyn als niet.
Zoo kentmen God den levendigen Vader,
In zynen Zoon die doden 't leven geeft,
Door 's levens Geest, die kweekt en leid ons nader
In 't waarheids woord, waar doormen groejend leeft.
Hy moet zig ook een zagten geest gewennen,
Die andren leerd 't geen hem is toebetroud,
Hun klein verstand, of meer bekwaamheid kennen,
Op dat hy 't regt na elks begrip ontvoud.
Hy maak door klare en als Gods eigen woorden
De waarheid aan 't gewisse ook aangenaam.
Dat trekt de ziel en bind met liefdekoorden.
Maar wie is tot zoo groten werk bekwaam?
Dog God, die noit zyn erfdeel zal verlaten,
Maakt elk bekwaam na zyn beroep en maat',
Hy legt zyn dierb'ren schat in aarde vaten,
En schikt hun werk naar zyn alwyzen raad.
O Eeuwig ligt en bronaêr aller gaven
Volmaakt en goed, drieëenig heilig God!
Kom ons gebrek uit uwe volheid laven:
Wy stamelen, en zyn nog duister, tot
Ons 't ligt beschyn', dat U volmaakt doe kennen
En lieven; hier is 't maar een zwakke stand,
Zoo langwe in 't loop- en worstelperk nog rennen.
Stier onzen voet en schenk ons d' overhand.
Hy draagt met regt de naam van Godgeleerde;
Gods gunst schenkt hem op 't einde 's levenskroon,
Die wys en trou in Jesus huis verkeerde,
Gods eer ten prys, uit liefde, en niet om loon.
|
|
Auteursrechtvrij