Lees je wijs! Hoe bevorderen we leesplezier bij kinderen?
(2008)–Els Moor–
Auteursrechtelijk beschermdCreatieve verwerkingsvormen bij Surinaamse kinder- en jeugdliteratuur
[pagina 207]
| |||||||||||
In deze serie verschenen:
| |||||||||||
[pagina 208]
| |||||||||||
Het is een prachtig initiatief van het vrouwencollectief Wagina om zo'n serie uit te geven. De boekjes geven in verhaalvorm informatie over het leven van kinderen uit verschillende bevolkingsgroepen in de districten: een Hindostaan in Nickerie, een Boslandcreool in Marowijne, een Javaan in Commewijne, een Creool in Coronie, een Indiaan in Sipaliwini, een Chinees in Wanica, een Jood in Paramaribo, een Buru in Saramacca, een Braziliaan en een Hollander in Brokopondo en een Libanees in Para. In elk boekje staat achterin een overzicht van de districten van Suriname met hoofdplaats, aantal inwoners, oppervlakte en bevolkingsdichtheid en algemene gegevens over Suriname. Ideaal, eenvoudig materiaal als aanvulling op de aardrijkskundelessen, en doordat de stof in verhaalvorm is gegeven, gaan de districten leven voor de kinderen.
Omdat verschillende auteurs de boekjes geschreven hebben, zijn ze ook verschillend wat de inhoud betreft. In ‘Savitri van Nickerie’ bijvoorbeeld, vertelt het meisje Savitri alle bijzonderheden van het leven van hindoes.
Over het district Nickerie vertelt ze, vooral ook over de rijstbouw, maar wie het boekje gelezen heeft weet ook het een en ander over de geschiedenis van de Hindostanen, over het hindoegeloof, de feesten, de hindoegeneeskunst Ayurveda en natuurlijk over het hindostaanse eten, roti's met doksenvlees, aardappel en pompoen! Zelf wil ze graag dokter worden, maar als dat niet kan is danseres of filmster in Bollywood ook goed!
Zo vertelt in een ander boekje ‘Achmad van Commewijne’ over zijn district. Hij is moslim en bezoekt met zijn oom de moskee. Daar gaat het weer heel anders toe dan in de hindoetempel of mandir. In ‘Sjokoli van Sipaliwini’ is een inheemse jongen aan het woord. Zijn opa vertelt hem veel over hun district, hij gaat jagen met een neef en hij zal binnenkort de mierentest moeten ondergaan om de stap naar volwassenheid te maken.
Deze voorbeelden geven aan dat de serie niet mag ontbreken op scholen, maar de boekjes zijn ook heel leuk om thuis te hebben. Ouders kunnen samen met de kinderen de hele serie stuk voor stuk opbouwen. Niemand kan zeggen dat het onbelangrijk is om veel over je eigen land te weten, de verschillende landschappen, de mensen, de gewoontes en godsdiensten en natuurlijk al dat lekkere nnyan! Mét de Saramakaanse kinderen kunnen we zeggen: Ey ta lesi, i ta sabi! |
|
