‘Dyora de wayanpop’ is een echt ‘Barronboek’. Gerrit Barron gebruikt zijn grote fantasie vaak om maatschappelijk onrecht aan kinderen te laten zien. De zwerftocht van Dyora is niet echt spannend. Soms is het boek een beetje ‘prekerig’, maar leuk eraan is dat er twee werelden zijn, die van de poppen en die van de mensen.
En er zit, zoals in de meeste Barronboeken, veel leerzaams in. In dit geval over de Javaanse cultuur waar de wayanpop deel van uitmaakt. Dyora is eigenlijk Indonesisch-Javaans, maar zijn schepper maakt een echte Surinamer van hem. Dat gebeurt ook in onze samenleving: mensen wier wortels in Afrika, India of Indonesië liggen, worden in de loop van de tijd echte ‘Surinamers’. Daar kan in de klas, thuis of in de bibliotheek over gepraat worden. Wat is dat nou precies, dat echt ‘Surinaamse’?