Gedichten

[p. 70]

De taveerne.

Eene echt oudduitsche taveerne,
zingende Burschen ter lindebank,
op den drempel een blonde deerne,
om 't houten geveltjen wingerdrank;

van binnen berookte balken,
een krachtig bruine schemertint,
en een zonnestraal, de schalke,
die dartelt over kroes en pint.

De tabakswolken blauwen,
Poes spint er bij den koelen heerd;
en van de wanden schouwen,
diep ernstig op den zwijgenden weerd,

Feldmarschall' Blücher en keizer
Wilhelm en der alte Fritz,
mannen van staal en ijzer,
een groenomlauwerde heldentrits.

Wij zitten bij de open vensters,
en in de roomers slank en rank,
strooit perels, stralen en gensters
de blonde wijn, de heilige drank....

[p. 71]

 

Als smeltend zilver vloeien

 

de golven van den ouden Rijn,

 

der bergen toppen gloeien

 

in purperrooden avondschijn;

 

 

 

in 't dal, wel verre beneden,

 

klinkt stil weemoedig het knapenlied,

 

en diepe, statige vrede

 

wiegt zwijgend over het blauw verschiet....

Biberach, 1879.