Gedichten

[p. 45]

Honey-moon.

Als kinderen hadden ze samen
zoo lang het hun heugde, gespeeld, -
als kinderen hadden ze samen
hun wel en wee gedeeld.

En onder het stoeien reeds, noemde
het meisje den makker heur man, -
hij haar zijn klein, lief vrouwke:
Zóó bouwden ze een heelen roman.

Ras gingen de dagen, de jaren
in wentlende vlucht voorbij; -
zij, groeide tot bloeiende jonkvrouw,
tot flinken jongeling, hij.

En zonder zij zelven het wisten,
was jeugdiger vriendschap gevloôn,
en sloeg in hun harten de liefde
al juichend en zingend heur troon.

Dra was nu het zoete geheimnis
voor beiden geen heimenis meer,
en lag aan zijn zwellenden boezem
schaamrood heur hoofdeken neêr.

[p. 46]

 

Nu komt er geen storende duena,

 

geen hartlooze voogd in het spel:

 

ze hadden malkander lief en

 

ze huwden en hadden het wel.

 

 

 

Zij wonen in het lachende huisken

 

vol bloemen en zonneschijn, -

 

dra zal er in 't mollige nestjen

 

een piepend jong vogelke zijn.