Gedichten

[p. 35]

Het volkslied.

In reinen eenvoud klinkt het
uit aller hart en mond;
in alle talen zingt het,
de gansche wereld rond;
't Galmt van der bergen toppen
in groene dalen voort;
alom waar harten kloppen, -
het frissche volkenwoord.

't Vindt kinderlike klanken
voor heilige moedertrouw;
't vindt woorden, als gezangen,
voor de aangebeden vrouw.
Het brengt - waar tranen vloeien,
en in den zonnigen woon,
waar liefde en vreugde bloeien, -
den éénen rechten toon!

't Strooit op de levenspaden,
- een groenbekranste fee -
de milde, blijde zaden:
berusting, hoop en vreê.
Het brengt in licht en klaarheid
het lijdend hart zijn groet;
eenvoudig als de waarheid,
rein als het volksgemoed.