Zomervlammen

[p. 165]

Dichtertrots

Bied mij dollars, roebels, ponden,
de eêlgesteenten van Golkonden;

bied mij al het diamant

van Transvalens rijke Rand;

bied me al de ongedolven schatten,
die én Oost én West bevatten;

dáarvoor toch verzaak ik niet

aan deze één, deze éne gave;

- heel mijn heil en heel mijn have! -

die maar God en God alleen

geven kan, en mensen geen!

Dáarvoor toch verzaak ik niet

aan de wondre hemelgave

van het lied,

- mijn eigen lied.

Bied mij vanen en banieren,
ordebanden en kwartieren,

titels, posten, zwaar van eer,

waardigheden meer en meer;

bied mij, met der helden glorie,
al de lauwren der viktorie; -

ook dáarvoor verzaak ik niet

aan deze één, deze éne gave,

- heel mijn heil en heel mijn have! -

die maar God en God alleen

geven kan, en mensen geen!

Dáarvoor toch verzaak ik niet

aan de wondre hemelgave

van het lied,

- mijn eigen lied.

[p. 166]

 

Bied mij mijters en tiaren,

 

kronen, mij, van keizers, tsaren,

 

Englands Wereldherschappij,

 

Xerxes' heirmacht, en, daarbij,

 

't krijgsvernuft van Alexander; -

 

weg er mee! Bekoor een ander!

 

Ook dáarvoor nog derf ik niet

 

deze gaaf, deze éne gave,

 

- heel mijn heil en heel mijn have! -

 

die maar God en God alleen

 

geven kan, en mensen geen!

 

Neen, ook dáarvoor derf ik niet

 

deze wonderste aller gaven,

 

die van 't lied,

 

- mijn eigen lied.

 

 

 

Bucht dat alles! Beuzelingen

 

bij dit één, dat ik kan zingen,

 

kan doen leven, schier uit Niet,

 

al 't geschapene in mijn lied;

 

smaken kan, al wat ooit mensen

 

wensten eens of zullen wensen;

 

geven kan, wat niemand geeft

 

en waar de eeuwigheid in leeft...

 

Niet met koningen, keizers, tsaren,

 

met Gods zingendë engelscharen

 

is, geteeld uit mensenkracht,

 

't dichtervolk uit één geslacht...

 

Schatten, kronen, goed voor mensen!

 

Dichters durven hoger wensen!

 

Wilt gij mij bekoren, man,

 

bied me in eens de hemel dan!