Zomervlammen

[p. 46]

XXXIV

Nog op mijn lippen gloeit,

door al mijn aadren schroeit

de kus, van uw lippen ontvangen...

Van zwoele moeheid hijgen nog

mijn longen, en reeds blaak ik toch

van nieuw en aldoor-nieuw verlangen.

Uw ogen zien mij aan...,

mijn ogen zien u aan...,

uw handen zoeken naar mijn handen...

Weer vlijt uw blonde hoofd zo teer

zich op mijn borst, en weer, wéér, wéér

mijn lippen op uw lippen branden.

Kan men dan dronken zijn

van zoenen als van wijn,

van zoenen, rood als rode bessen?

O wonneroes, zo godlik zoet!

O vlammen in 't verjongde bloed!

O dorst, die 'k, nooit gelest, wil lessen!