Zomervlammen

[p. 7]

V

Onmerkbaar, als op rozenstruiken

de tere knopjes opengaan

of 's avonds zich de kelkjes luiken,

die tussen 't hoge meigras staan;

onmerkbaar, als, heel hoog daarboven,

de sterren gaan hun stille gang,

of als het fruit in zonnige hoven

en blosjes op een kinderwang, -

zó kwam dees Liefde, als, na het duister

van lange Winter, hel en klaar

de zon heel de aard baadt in haar luister...

- Wij wisten 't niet, en zij was dáár!