Lentesotternijen

[p. 58]

7.

Geen enkelen Meidag vlood daarheen,

mijn lief, dat ik geen krans u plukte.

Geen enklen dag verzwond, dat geen

geliefde bloem uw boezem smukte.

Geen enklen morgendstond verscheen

dat ik u niet op 't herte drukte.

Geen enkele avondzon verdween,

die mij geen traan uit de oogen rukte.

Waarom?... Dat weet ik zelf niet, neen! -

Was 't om die roze die 'k u plukte?

Was 't om die zonne die verdween,

of - om den kus die mij verrukte?