Lentesotternijen

[p. 42]

Twee landschappen.
21.

I.

De velden blanken, in het morgenklaren
een rijk tapeet van groen, grijs, rood en goud,
waar rijpend koren op en neder dauwt,
en langs de klavertoppen windjes varen.

Links groent de weide, omringd van heesterhout,
vol bontgespikkeld vee. De kalfjes staren
hunne oudjes na, die grazend verder waren
en 't speelziek rund, dat hupplend geeuwt en kouwt.

Ginds, op den heuvel, heft de steenen molen
verschoten roode zeilen stijf omhoog.
Gansch meelbestoven, laat de mulder 't oog,

star, onbestemd, langs al de velden dolen;
ziet hier een maaier, ginds een ploeg, en ver
der wiedster sikkel, fonklend als een ster!

[p. 43]

II.

O zoete lust, bij blijden zomertijd
u weer te zien, dorp, waar ik ben geboren!
daar tuinen, velden, boschjes, dicht en wijd
volzalig blaakren in het middaggloren.

Dan sta ik uren op de heuvels. Wijd
in 't Noord, de boomen over, lonkt de toren
en 't glimmend gouden haantje, dat van tijd
tot tijd de schalksche windjes komen storen.

De boeren groet ik, die op hark of riek
geleund, het zwartgebrande pijpken stoppen
of vochtige kluiten van hun blokken kloppen;

en 't lieve blondje, blozend als een kriek,
dat, op het klaverland, heur lied doet klinken,
lonkt zacht mij toe, met lokkend oogenpinken.