Fladderende vlinders

[p. 38]

X
De blauwe doffer

In 't strooien dak, pas boven hare celle,

hoort men den blauwen doffer trouw vertellen,

hoe vaak ik 't bruidjen om wat kussen kwelle.

Mij schuwt hij niet; want, snel ik naar heur huisken,

van verre zie 'k hem met de vleugels wuiven,

gevolgd van heel zijn harem tamme duiven.

Vlug strijkt hij op mijn' schouder, recht zich pronkend,

pikt mij in 't haar, en koert dan, kluchtig lonkend,

geheimen mij in 't oor, die 't hert ontvonken.⁽⁴⁾

(4) Zie Inhoud en Aanteekeningen.