Fladderende vlinders

[p. 25]

II
O rein genieten

Rein genieten,

half ingedommeld aan zijn bruidjes zijde,

bij 't zoete klaat'ren van kristallen vlieten,

uit halmgewiegel

en bloemenloof van de aerde omhoog te staren,

hoog, naar den trans, die flonkert als een spiegel!

Dan weven droomen

hunn' goudborduursels vóór mijn' geest; elk blaadje

heeft toon en spraak, dat reuzelt op de boomen.

Wat lijsters pijpen

en merels in de donk're heesters kweelen,

is menschentaal: men waant het te begrijpen!

Tot zelfs de stralen,

die door de omlooverde olmenkruinen dringen,

gelijken geesten, die uit hooger dalen;

[p. 26]

 

met gouden verven

 

bemalen ze al, wat is; en hemelsch klinken

 

hunn' stemmen: ‘Mensch, bemin!

 

nooit zult gij sterven!’⁽³⁾

(3) Zie Inhoud en Aanteekeningen.