Claribella

[p. 54]

XXVII.

De middagzwoelte zweeft op loome veder

om bloem en kruid. Wellustig bijgegons

wiegt om de rozenstruiken heen en weder;

in 't beekje klinkt den eenden blij geplons.

Op fladderkoeltjes wiegelt, fijn als dons,

verliefde zaadstof rond, en vlijt zich teeder

in 't mollig felp der open kelken neder,

bevruchtend... - Zóo mint alles rondom ons.

Nu zie mij aan en lach mij toe nu! Trillend
van mingenot, vlecht aan mijn hals U vast...
Wen, vóor uw voet, 't insekt ontwaakt in 't groen,

de vink zijn wijfje kust, haar smachten stillend,
draag ik naar 't bloemenbed mijn lieven last
en smaak al 't heil der Lent in éenen zoen.