Claribella

[p. 33]

XIII.

Mij heeft uw liefde, als Ariadne's draad,

een band van 't puurste goud in hand gegeven.

Mij strekt tot star en gids uw lief gelaat;

ik dwaal gerust door 't labyrinth van 't leven.

Zoo menig pad, waar scherp de doren staat,

aan gladden rotswand schuiflende adders kleven,

verlokte mij; der Niksen blank gewaad

deed van begeerte vaak mijn boezem beven.

Rampspellend grimmen kolken op mijn schreên;

zwart is de nacht; geen starre pinkt, geen éen,

en tastend zoek ik, waar ik uitkomst vinde.

O breek niet, breek toch niet, draad der beminde...

Stout treed ik voort! Rood vlamt en laait de boog -

en gansch de hemel straalt mij uit uw oog.