Het Brabandts nachtegaelken, met zijn driederley gesangh, te weten minne-liedekens, herders-sanghen, ende boertigheden
(1650)–Jan Mommaert–
AuteursrechtvrijToon: Guillot est mon amy.
Tyter.
WAer henen Rosemondt,
Soo driftich met u Schapen?
Den vroegen morgen-stondt
Is qualijck noch ontslapen:
‘k Bidd’ u, laet mijnen hondt
| |
[pagina 127]
| |
Vw’ kudde bewaren,
Wy sullen bey
Gaen bloemetjens paren,
En in geen’ groene wey
Een Roose-krans vergaren.
Rosemondt.
2. Neen, Tyter, houdt u stil,
Ick ken u loose treken,
V wanckelbaren wil,
Is onlanghs wel gebleken,
Als ghy met Amaril
Ginght klaveren plucken,
Nu laet ghy haer
In aller-ley drucken:
Neen Tyter dit gevaer
Sou my misschien oock lucken.
Tyter.
3. Ick sweer u Herderin,
Dat ick noyt heb bedrogen,
Oft door een geyle min
Een maeght tot schand’ getogen.
Stelt dan uyt uwen sin,
Dees quade gepeynsen,
Wilt langer niet
V liefde geveynsen,
Maer laet op mijn verdriet
Een oogh van medelijd’ deysen.
Rosemondt.
4. O Tyter, uwe klacht
Die waeyt met alle winden,
V sweeren ick niet acht,
Ghy sult wel ander vinden
Die hooger zijn van pracht
En schoonder van leden,
Als Rosemondt:
Van hier met u beden:
Blijft Tyter, blijft gesondt,
En laet my doch in vreden.
Tyter.
5. Vaert wel dan Rosemondt.
Moordresse van mijn leven,
Ghy hebt mijn ziel door-wondt,
| |
[pagina 128]
| |
En weygert hulp te geven:
Ten minsten my doch jont
Mijn leste begeeren,
Dat ghy dit doet
Op mijn serck graveeren:
Hier onder leght den Bloedt,
Die Rosemondt deed’ verteeren.
Naer ’t duyster hoop’ ick ’t licht.
ROsemondt die lagh en sliep,
Blies violen uyt haer lippen;
Pan die sagh ‘t, en yligh liep
Soetjens op haer borstje knippen,
Met dat hy Zijn duym liet stippen,
Viel een Meer-bees van het lof,
Die ’t recht op haer boesem mickte;
Dies hy riep, want hy verschrickte,
Och, och, och de speen is of.
CLare sou een kransjen maken,
Mits sy hutselt om het kruyt,
Hippelt daer een Vorschjen uyt,
Sy bestierf als lijne laken,
Eel-hert vlieghter by, en spruyt
Snorrend’ sap uyt Wijngaert-besen
In haer aensicht, en onthaeckt
Al haer kraegh tot op het naeckt:
Daer meê was sy stracks genesen.
|
|