Het Brabandts nachtegaelken, met zijn driederley gesangh, te weten minne-liedekens, herders-sanghen, ende boertigheden

[p. 129]

Herders liefs verkiesinge.

Stemme: Janneton, mon petit coeur.

SYlvia, die mijn zieltje pijnt
Met lieffelijcke smerten,
En die soo Goddelijck verschijnt
In ’t binnenst’ mijnder herten;
Wat bate my al ’s Wereldts vreught?
Als ick moest derven
V by-zijn, ick sou sterven.

2. Al waer ’t dat ick in Vranckerijck

De volckeren beheerde,
En dat my ’t machtigh Spaensche Rijck,
Sijn Scepter presenteerde,

[p. 130]

 

En dat ick sonder u, Me-vrouw,

 

Moest leven, warelijck ick sou

 

Setten besyen

 

All’ ’s wereldts heerschappyen.

 

3. Al jonden my de Goden hoogh

 

Des hemels heyr te leyden,

 

En dat ick van u soete oogh

 

Sou moeten zijn verscheyden,

 

Ick liet de Goden hun vermaeck,

 

Ick liet den Nectar soet van smaeck,

 

Om ondertussen

 

Mijn Herderin te kussen.

 

4. Want meerder vreught en acht ick niet

 

Dat worden kan gevonden,

 

Dan als ghy my een kusjen biedt,

 

Vyt grondt des herts gesonden,

[p. 131]

 

Dan singht, en springht mijn bly gemoedt,

 

Door ’t nutten van het soetste soet;

 

’t Welck mijn gedachten

 

Noch meerder doet verwachten.

 

5. Ick hoop’ dat ghy sult zijn Princess’

 

Van mijn verliefde sinnen,

 

En dat mijn eenighste Vooghdess’

 

My eeuwigh sal beminnen;

 

Dit waer, Sylvi’, mijns herten lust,

 

Dit waer mijn ziel een soete rust:

 

Want moest ick derven

 

Uw’ by-zijn, ick sou sterven.

’t Is wonder wat een Minnaer schrijft,
Als Venus-kindt sijn penne drijft.

Levende sterf ick.