Het Brabandts nachtegaelken, met zijn driederley gesangh, te weten minne-liedekens, herders-sanghen, ende boertigheden

[p. 102]

Vlucht van Daphne voor Apollo.

Stemme: When Daphne dit from Phoebus fly.

DOen Daphne d’overschoone Maeght,
Van Apollo haer vlucht nam ten boswaert in,
En van hem snel wierdt na-gejaeght:
Sy liep, en hy riep vast: O schoone Goddin!
Toeft wat, toeft wat, weest niet verbolgen,
Ey! waerom loopt ghy? u selven besint,
Leeuwen, noch Beyren, noch Tygers u volgen;
Maer ’t is Apollo die u soo bemindt:
Wilt u ontfermen, yet // acht ghy mijn kermen, niet,
Laet ghy mijn Godtheydt dan in de ly?
Hebt deernis, ô Daphne! hebt deernis met my.

[p. 103]

 

2. De gheen’ daer ghy soo schouw van vlucht,

 

Is Herder, noch Kinckel, die ’t vee hoedt oft weydt:

 

Maer ’t is een Godt, die door de lucht

 

De gulde glans van sijne stralen uyt-spreydt;

 

d’Opperste Jupiter is mijn Heer Vader,

 

Claros, en Delphos, en Tenedos staen

 

Tot mijn gebiedt, en bevel alle-gader;

 

Ick ben de Sonn’, mijn suster de Maen;

 

Kruyden en bloemen, die // ick nau te noemen, sie,

 

Locken mijn stralen allen uyt d’aerd’:

 

Magh dit u niet locken? o Schoon’ u bedaert.

 

3. Noyt word’ ick oudt, staegh blijf ick jongh,

 

Mijn hayr en vergrijst noyt, maer blijft even geel:

 

En dat mijn stem, wanneer ick songh,

 

By de negen Musen, oft ’t spel van mijn Veel

 

V, o mijn Daphne! moght komen ter ooren,

[p. 104]

 

Dat ghy soo langh u loopen wat liet,

 

’t Sou sonder twijffel uw’ herte bekooren,

 

Om my te helpen uyt mijn verdriet:

 

Och! hoe gerustjens wou // ick dan met kusjens jou

 

Liefken onthalen als een Goddin,

 

Nu Daphne staet, Daphne hoort doch naer mijn min.

 

4. Maer ’t was om niet wat Phoebus riep;

 

Want Daphne vloot van hem soo snel als sy kon:

 

Waerom hy oock soo schichtigh liep,

 

Dat hy haer in ’t loopen op ’t leste verwon.

 

Penëus! Penëus! Phoebus bestormt my,

 

Helpt my, o Vader! riep Daphne versaeght;

 

Kuyssche Diana, komt, bidd’ ick, vervormt ghy

 

Stracx dese schoonheyt, verhoort doch uw’ Maeght:

 

Want ick wil sterven, eer // hy sou verwerven // meer;

 

O doodt! ghy zijt my seer wellekoom,

[p. 105]

 

Daer mede wierdt Daphne vervormt in een boom.

 

5. Den droeven Phoebus bleeck van rouw,

 

Omhelsde met tranen den lieven Laurier,

 

En seyd’: o Boom! beeldt van mijn vrouw,

 

Blijft altijdt groen, en een vyandt van ’t vyer,

 

Spertelt en klatert wanneer men uw’ blaed’ren

 

Werpt in het vyer, doet als Daphne deed’,

 

Doen haer het vyer van mijn min wou naed’ren,

 

Strijdt dan, soo Daphne my weder-streed’.

 

Leert daer de maegden door // als men haer jaegt, het oor

 

Nimmer te buygen naer geyle lust;

 

En daer op heeft Phoebus den boom eens gekust.

Gunst baert nijdt.