Het Brabandts nachtegaelken, met zijn driederley gesangh, te weten minne-liedekens, herders-sanghen, ende boertigheden

Nieuw herders-sucht.

Stemme: Van ’t vrouwtjen met de vincken.

ONder eene groene linde,
Soo ick met mijn honden liep,
Vond’ ic onlangs dat Clorinde
Mijn beminde lagh en sliep;
Dus ick uyt verliefde lust
Heb een weynigh neer-gerust.

2. ‘k Sagh dat haer sneeuw-witte handen

Lagen op haer borst gekruyst,
En haer ooghskens sonder branden
Waren in den slaep verhuyst,
’t Hertjen door vermoeytheyt joeg,

[p. 101]

 

En haer kraegjen opwaerts sloeg.

 

3. Haer poesel-roode wangen

 

Gingen sachtjens op en neer,

 

Die eens, docht ick, derfde langen

 

Eenen kus: neen peysd’ ick weer,

 

Ick en wil, om eenen soen,

 

Mijn gemoedt geen hinder doen.

 

4. Vyt haer roode roose lippen

 

Blies sy eenen Roosen-dauw:

 

Die eens, docht ick, derfde stippen

 

Dese lippen: och! hoe sou

 

In het stelen van die vreught,

 

Wesen zijne ziel verheught.

 

5. d’Oorsaeck van dees soete pijnen,

 

Maeckte Tyter eenen dief:

 

Want ick docht ’t sou drollig schijnen

 

Dat ick niet en nam ’t gerief,

 

Daer ick met gedulde klacht

 

Menigh jaer heb na gewacht.

 

6. Nu gaet Tyter stadigh dolen,

 

Treurigh, bleeck, en droef van sin,

 

Recht om dat hy heeft gestolen

 

Eenen kus van sijn Goddin:

 

Tyter om een kleyn misdaedt

 

Nu van rouw al treurend’ gaet.

 

7. Voor een oogenblick genoegen

 

Van soo kleyne dievery,

 

Voel ick in my self een wroegen,

 

Dat gedurigh seght tot my:

 

Tyter, Tyter, kusjens dief,

 

Geeft hem weder aen u Lief.

Naer ’t duyster hoop’ ick ’t licht.