Het Brabandts nachtegaelken, met zijn driederley gesangh, te weten minne-liedekens, herders-sanghen, ende boertigheden
(1650)–Jan Mommaert–
AuteursrechtvrijStemme: Soo ’t begint.GHy amoureuse geesten,
Verquist den tijdt als beesten,
En versmacht // dagh en nacht,
Onbedacht // door de kracht
Van Venus soeten brandt,
Als Cupido ter handt
Sijnen gulden boghe spant,
En komt u hert door-wonden,
Hoewel hy heeft gebonden
Sijn ooghen toe,
Wie weet hoe // al is ’t moe;
Nochtans kan hy geraken
V gesicht // door sijn schicht,
Want dit wicht // vlieght seer licht,
Die ’t al in ’t vyer doet blaken.
2. Al waert ghy duysent mijlen
Van hem, nochtans sijn pijlen
Sullen ’t hert // wonder pert
Met een smert // wonden hert,
Niemandt hy en vergeeft;
| |
[pagina 68]
| |
Wie heeft ‘er oyt geleeft,
Die hy niet door-schoten en heeft?
Daerom draeght hy de vlogels:
Want hy schiet sonder kogels:
Maer het gepeys,
Zydy ’t wijs // houdt den peys,
Waer door hy wordt verwonnen,
Schout verdriet // en gaet niet
Dat ghy siet // dat van ’t riet
Kleyn garen wordt gesponnen.
3. Die haestigh zijn verbolgen,
En hunnen kop dul volgen,
Hoort doch wel // wat een spel
Door ’t gequel // ick vertel,
Wat den mensch dickmaels naeckt,
Als hy somtijdts aen die raeckt,
Hoe inwendigh hy dan blaeckt,
Aen-siende dan geen reden
Door ongeruste zeden,
En mallen raedt,
Doet veel quaedt // ende schaedt:
Ick wil te kennen geven,
Neerstigh hoort // ongestoort,
Hier komt voort // hoe vermoort
Elivia liet haer leven.
4. Onkuysheydt doet bederven,
En menigh mensch vroegh sterven
Wel gesondt // ’t hert gewondt:
Schouwt die sond’ // t’aller stondt;
Op dat ghy niet en vaert,
Gelijck u hier wordt verklaert,
Van den onkuyschen aert,
En wilt hier uyt wel leeren,
Hoe de Romeynsche Heeren
Zijn wel soo saen
Al vergaen // in de baen,
Die Venus spel hanteren.
Desen sanck // neemt in danck,
Al is ’t lanck // sonder dwanck,
Swijght stil, laet ons geberen.
|
|