Het Brabandts nachtegaelken, met zijn driederley gesangh, te weten minne-liedekens, herders-sanghen, ende boertigheden

[p. 42]

Klagende vryster.

Stemme: Phyllis souspiroit sans cesse.

‘k HOorde dees voorleden dagen
Phyllis laten menigh sucht,
Dies ick haer gingh d’oorsaeck vragen,
Waer dat suchtjen nam de vlucht;
Maer sy met een innigh klagen
Sprack my soetjens aldus aen:
Dat ick ’t u maer derfde klagen,
Mijn gesucht waer haest gedaen.

2. ‘k Vrees oft yemandt quam te krijgen

Kennis van mijn stille pijn:
‘k Soeck mijn qualen self te swijgen,
Wie sou dan mijn helper zijn?
Maer ick hope dat dees plagen
Sullen door de doodt vergaen:
Ha! dat ick ’t u derfde klagen,
Mijn gesucht waer haest gedaen.

3. Laet my, Liefste, doch verwerven,

Dat ick weet uws herten grondt,
Alwaer ’t dat ick moeste sterven:
‘k Kan wel dwingen mijnen mont:
Maer op al mijn stadigh vragen,
Heb ick anders niet verstaen:
Lacen! dat ick ’t derfde klagen,
Mijn ghesucht waer haest ghedaen.

[p. 43]

 

4. Door dees smerte niet om stelpen

 

Wort mijn ziel gedruckt te neer;

 

Geenen dranck en kan my helpen,

 

Midts ick geene hulp’ begeer,

 

Al sou my het hert door-knagen,

 

En my in het graf doen gaen:

 

Ach! dat ick ’t u derfde klagen,

 

Mijn gesucht waer haest gedaen.

Naer ’t duyster hoop’ ick ’t licht.