Het Brabandts nachtegaelken, met zijn driederley gesangh, te weten minne-liedekens, herders-sanghen, ende boertigheden
(1650)–Jan Mommaert–
AuteursrechtvrijStemme: Almande d’amour.ONlanghs gingh ick spanceren,
Met mijn schoon Lief brageren,
Een luttel triumpheren,
Daer wilde Vogels songen,
Met vreughden ons generen,
Het was wel haer begeren,
Wy gingen banquetteren
Vyt liefden on-bedwongen:
Daer songh in elck quartier
Menigh gevlogelt dier,
Den Sweem en den Brouwier
Die songen lustigh hier;
Haeghteyten, en Roebaerden,
Reygers ende Roetaerden,
Quackels en Oyevaerden,
Het Nachtegaelken kleyn
Songh sijnen sangh alleyn.
| |
[pagina 44]
| |
2. Den sangh was so vol minnen,
Dat gheen mensch kost versinnen,
Noch oock gheen hert bekinnen,
Die sy daer lieten hooren:
Kalkoenen ende Hinnen,
Pauwen ende Pauwinnen,
Quamen daer oock beginnen,
Quekers ende Putooren,
Den Kneuter ende Sijs
Die songhen daer om prijs,
De Sneppen en Patrijs
Die namen een advijs,
Oock Duyven ende Krayen,
Fasant en Papegaeyen
Die quamen daer staen draeyen,
Het Koninghsken loyael
Songh als den fieren Nachtegael.
3. De Gansen ende Swanen,
Kievitten en Meerl-hanen,
Steen-bijters en Sperwanen
Songhen, elcx hert moght lusten,
De Exters en Berganen
Quamen ons oock vermanen
Met ander Voghels t’samen,
Daer wy laghen in rusten:
Wy hoorden naer den sanck
Van dat Voghels gheklanck;
Maer ick lagh in bedwanck
Van mijn Liefs armkens blanck:
De Vincxkens ende Meeuwen,
Oock Musschen ende Spreeuwen
Quamen daer sitten schreeuwen,
Het Koninghsken loyael
Songh als de fieren Nachtegael.
4. De Canaren verheven,
En Grunsels daer beneven
Quamen daer aen-ghedreven,
En songhe elck hun partye,
De Meesen sonder sneven
Moest men daer oock prijs geven,
‘k En hoorde van mijn leven
Gheen meerder melodye:
| |
[pagina 45]
| |
De Swaluw en Leeuwerck,
Kauwen en Ulen sterck,
De Vleer-muys met ghemerck
Sagh ick daer oock in ’t perck,
Spechten, Hoppen, en Roecken,
Duyckers ende Koeckoecken
Quamen ons daer besoecken:
Het Koninghsken loyael
Songh als den fieren Nachtegael.
5. Oorlof Princen en Heeren,
Laet ons nu vreught vermeeren,
Want ’t is tot uwer eeren,
En alle Vogh’laers Vrouwen,
Ghy brenghtse in verseeren
Met hun ghepluymde kleeren,
Laet druck van u verkeeren,
En alle vreught ontvouwen,
In uwe jonghe jeucht
Sticht liefde ende vreught:
Terwijl ghy kont oft meught
Doet dat uyt goeder deught,
Gaet met u lief vermeyen,
Spijt Klappers en Klappeyen,
En wilt van hier niet scheyen,
Maer valtse altijdt te voet,
Peyst aen-sien ghedencken doet.
|
|