Het Brabandts nachtegaelken, met zijn driederley gesangh, te weten minne-liedekens, herders-sanghen, ende boertigheden

[p. 22]

Eer-liedt, tot lof van de maeghdelijcke ende on-gebonden vryighheydt.

Stemme: Meysken wildy trotsenteren.

NYmphen wilt ghy vreughdigh leven,

Wacht u van

’t Minnen, en wilt deught aen-kleven

Sonder man:

Minne-lust // vol on-rust
Is oorsaeck van ’t verdriet,
Als men ’t wel besiet.

[p. 23]

 

2. Daer de minn’ in ’t hert kan dringhen,

 

Maeckt sy ’t suer:

 

Dus hoort ieder te bedwinghen

 

Haer natuer;

 

Want den strijdt // die men lijdt,

 

En brenght ons tot geen quaet,

 

Als men hem weer-staet.

 

3. Ghelijck ’t Blixem-licht, dat sterck en

 

Heerlijck schijnt,

 

Dat, eer men ‘t wel kan bemercken,

 

Weer verdwijnt;

 

Soo en zijn // recht maer schijn

 

De minne-lusten oock

 

t’Achten min als roock.

 

4. Die de suyverheydt om-lommert,

 

Leeft in vree,

[p. 24]

 

Haer ghedachten zijn bekommert

 

Niewers mee:

 

Maer die mindt // die en vindt

 

Niet anders tot het end’,

 

Dan bedroeft ellend’.

 

5. Van all’ die door minn’ hen voeghen

 

Tot den Echt,

 

Hoe veel vinden haer vernoeghen?

 

Gheen te recht:

 

Haest ghetrouwt // langh berouwt,

 

Is den ghemeynen loop,

 

Vraeght den meesten hoop.

 

6. Nymphen dan ick soud’ u raden,

 

Wilt den strick

 

Van de dwase minn’ versmaden,

 

Ghelijck ick:

[p. 25]

 

Reynigheydt // soo men seydt,

 

Die onder-houdt de jeught,

 

Ende voedt de deught.

J. Ysermans.