Liederen voor het vaderland

[p. 145]

De hoop.

Wijze: Hoe schoon licht ons de Morgenster!

ô Lieve Hoop! ô Levensvreugd!
Vriendin van moêgetreurde deugd!

Kind van Gods mededoogen!

ô Lieve Hoop! ô zaligheid!
Gij kunt, waar onschuld hulploos schreit,

Haar heete traanen droogen:

Gij wenkt en schenkt

Kragt in strijden, rust in lijden;

Leen mijn zuchten

Vleuglen, om naar God te vlugten.

[p. 146]

 

Geen wanhoop schroeit, door woedend vuur,

 

De teedre banden der natuur,

 

Zo lang de Hoop blijft vleien;

 

Zo lang de hoop haar' lieven lach,

 

Schoon rampspoed stormt, nog spieglen mag

 

In traanen, die wij schreien;

 

Zo lang kan dwang

 

't Hart niet boeien - vreugd kanbloeien,

 

Zelfs in 't duister,

 

Zacht beglansd door morgenluister.

 

 

 

ô Blijde Hoop! de jammerkelk, -

 

Door u gemengd met blanke melk

 

Uit waarheids troostbren boezem; -

 

De jammerkelk baart angst noch schrik;

 

Neen, in 't rampzaligst oogenblik

 

Ontluikt de lentebloessem;

 

Uw gloed wekt moed,

 

Roozenknopjens, met de dropjens

 

Van uw' morgen

 

Zacht bepaereld, bannen zorgen.

[p. 147]

 

ô Zaalge Hoop! de onsterflijkheid

 

Treedt aan uw hand, vol majesteit;

 

Mijn God! zij breekt den keten, -

 

Mijn wisslend lot versmoort in 't graf, -

 

Ja wissling! 'k werp dien keten af,

 

En 't lijden is vergeten.

 

Dit hart, door smart

 

Opgeluisterd, wordt ontkluisterd;

 

Wat gedachten!

 

Glorie kroont het moedig wachten.

* _* *