Liederen voor het vaderland

[p. 111]

Godvruchtige zanglust.

Wijze: In een' boomgaard colinette.

Goede God! de donkre zorgen

Vlugten voor uw troostend licht,

Als de scheemring van den morgen;

Ja, in 't volgen van mijn' pligt

Is mijn waar geluk verborgen:

Godsdienst heeft mijn pad gerigt.

[p. 112]

 

Blijdschap doet mijn' boezem gloeien:

 

Lieve God! een dankbre traan

 

Mag uit vonklende oogen vloeien,

 

Daar verrukking 't hart doet slaan;

 

Godvrucht doet de roozen bloeien

 

Langs mijn treurge levenspaân.

 

 

 

Nimmer zal mijn heilzon duiken,

 

Haar omwolkte glans bekoort;

 

'k Zie aan woeste doornenstruiken,

 

Bij het licht, dat scheemrend gloort,

 

Edens jong gebloemt ontluiken,

 

Met het waas der deugd omboord.

 

 

 

Lieve jesus! Heil der aarde!

 

Door uw reine zedenleer

 

Vindt de mensch zijn' stand en waarde;

 

De englen zien al juichend neêr:

 

't Speeltuig, dat verrukking snaarde,

 

Galmt in 't stof Gods eeuwige eer.

[p. 113]

 

Juichende englen! ja-wij volgen! ...

 

't Kwijnend lied der sterflijkheid

 

Zij door grootscher toon verzwolgen:

 

Nimmer was Gods majesteit

 

Op een wormpjens vreugd verbolgen -

 

Vreugd - die Scheppers roem verbreidt.

 

 

 

Kristnen! Juicht - God mint uw zangen,

 

Jesus eischt uw dankbre vreugd;

 

Volgt uw gloeiend zielverlangen,

 

Zijt in God, uw' vriend, verheugd;

 

Laat zijn min de vrucht ontvangen

 

Van uw zaligheid - uw deugd.

 

 

 

't Vol genot van zaligheden

 

Is het doel van Gods bestuur;

 

Voor den Kristen bloeit een Eden

 

Aan den boezem der natuur:

 

't Schuldloos hart slaat wel te vreden,

 

Zacht ontvlamd door hemelvuur.

[p. 114]

 

Godsdienst! - Godsdienst! donkre zorgen

 

Vlugten voor uw troostend licht;

 

Kwijnend daagt de schoonste morgen; -

 

Jesus! 'k voel der kristnen pligt:

 

Blijft de glans der vreugd verborgen -

 

Godsdienst heeft toch 't pad gerigt.

* _* *