Liederen voor het vaderland

[p. 20]

Vrijhart aan Cloë.

Wijze: Als phoebus met gloeiende straalen.

't Is lente, mijn cloë! - de bloemen

Versieren den groenenden grond;

Zie de ochtend Gods grootheid weêr roemen,

Met goud in den bloozenden mond.

Mijn cloë! deez' bloemrijke paden,
Beschaduwd door jeugdige bladen,

Waar 't statig geboomt weêr meê pronkt,

Mijn cloë! deez' bloemrijke paden

Zijn vrolijk door Englen belonkt.

[p. 21]

 

Mijn cloë! 't is lente - de morgen

 

Veradelt de vreugd der natuur;

 

Ons hart kent geen wroeging - geen zorgen;

 

Mijn cloë! God wenkt in dit uur -

 

God wenkt ons, mijn cloë! - wij knielen -

 

Zijn goedheid ontvlamt onze zielen;

 

Ons offer is dankende vreugd:

 

Mijn cloë! God wenkt ons - wij knielen;

 

Zijn goedheid bekroont onze deugd.

 

 

 

Ons hart is door liefde vertederd,

 

Ons hart slaat eenstemmig en vrij,

 

Geen schraapzucht heeft de onschuld vernederd;

 

Natuur! wij zijn dankbaar als gij.

 

Natuur! wij zijn zalig - wij minnen,

 

Geen trotsheid misleidt onze zinnen,

 

Genoegen veradelt ons lot.

 

Natuur! wij zijn zalig - wij minnen;

 

Ons hart klopt voor Vrijheid en God,

[p. 22]

 

Mijn cloë! mijn vaderlandsch meisjen!

 

De slaaf kruipt voer goud in het stof;

 

De stulp is voor ons een paleisjen,

 

Veel grootscher dan 't prachtigste hof; -

 

Hier vinden wij rust en genoegen;

 

Geen angst zal uw hartjen doen zwoegen,

 

Daar 't vrij onder 't bloemtuiltjen klopt;

 

Hier vinden wij rust en genoegen,

 

Daar trotsheid haar wroeging verkropt.

 

 

 

Mijn cloë! geen vleiende slaaven,

 

Door gouddorst aan snoodheid geboeid,

 

Zijn 't nakroost der dappre Bataven,

 

Hun naam wordt door Englen versoeid:

 

Laat schandlijke wellust hen streelen -

 

Daar eigenbaat woeste tooneelen

 

Voor kwelling en wanhoop ontsluit;

 

Laat schandlijke wellust hen streelen -

 

Geen min deel de vreugd aan hun uit.

[p. 23]

 

De min heeft ons aanzijn veredeld,

 

Ginds wacht ons het altaar der trouw;

 

Geen gunst wordt van trotsäards gebedeld,

 

Gods min is ons veilig gebouw.

 

Mijn cloë! geen dwang doet ons beeven,

 

De deugd kan ons hart niet begeven;

 

Mijn bloed is aan Vrijheid gewijd.

 

Mijn cloë! als dwang ons doet beeven,

 

Dan - dan vliegt uw vrijhart ten strijd'!

* _* *