Lingua Belgica

[fol. civv]

Reverendo clarissimoque Viro D. Abrahamo Mylio, opus, doctrina, ingenio, diligentia ac novitate plenum,
In linguam patriam felicissime meditanti

AEdibus exiguis animatum corpus oberrat;

Defunctum, loculo clauditur exiguo.

Et dum coelica mens terrestri carcere vincta est,

Forte aliqua mundi parte latere potest;

Protinus illa tamen tenui compagine rupta

Corporis, in partes solvitur ampla suas.

Libera mens totum rediviva perambulat orbem,

Non illam mundi pars capere una potest.

Te quoque jam multos, Mili, latuisse per annos

Vidimus, iratis hic ubi gaudet aquis

Aeolus: Has inter temulentas stare procellas

Vidimus, & soli non latuisse tibi.

Communis sors illa; viam post invida fata

Fama facit, tacitos discutiens cineres.

Tutius in vivis suspendis nominis ansam,

Tutius ante vrnam non latuisse cupis.

Felix ante obitum supremaque funera quisquis

Proculcat vivis invidiam pedibus.

Ars tua, cura, labor, Mili dilecte, feruntur

Scilicet huc magnis praecipites animis.

Tu prius invidiam, quam te tua funera, vincis;

Et praesens, quae sit fama futura, docet.

Non te urbs una capit vivum, non pars bona mundi,

Belgia jam titulos non capit ampla tuos:

Post cineres, vir magne, tuos defunctaque fata,

Ipsa minor te non integra terra feret.

P. Hondivs.