|
| |
| |
| |
P. Scriverii
Carmen in Abrahami Vander-milii Hypomnema philologicum De Lingva Belgica.
IN poenam varias per ora vulgi
Sparsas sub Babylonis arce linguas,
Quis nescit; nisi publici saporis
Expers, blennus, iners, carensque sensu
Communi? Neque enim secus putandum est.
At non hoc agimus pigri sub umbra,
Vt Phoebi radios meridianos,
Stellarumve choros favente Luna
Probemus placido nitere mundo:
Sed vocabula multa consonare,
Ejusdumque notaeque, commatisque,
Cognataeque propaginis volare
Per longissima regna, perque gentes
Qua Sol lampada quassat ardifoetam,
Et qua dat moriens locum sorori,
Noster Milius explicat diserte;
Doctae Milius arbiter coronae;
Quo se Belgica cive scit beatam
Damnatis caput exerens tenebris.
Jnter municipes suos Idume
| |
[Folio ciijr]
[fol. ciijr]
| |
Hunc suo numerare jure possit.
Suum hunc Ausoniae nurus, suumque
Jurent Atthides. Angle, Ibere, Galle,
Germane, Itale, vosque quos utriumque
Jnfernas mare lambit aut supernas,
Vestras Milius hic potest videri.
Sed mavult potius per ora ferri
Vindex Belgidos, exterisque missis
Augustum Patriae decus tueri.
Et feliciter (hoc enim fatendum est)
Successit labor, indolemque linguae
Depinxit proprio colore Zeuxis.
En, quod pulvere temporum remoto
Decoris opus exit umbilicis;
Dignum murice, Sericoque cultu,
Et cedro, violisque lilijsque:
Vos modo, o Patriae Patres, benigni
Adspirate favonio favoris.
Gaude Belgica, ter quaterque felix
Hoc tuo Mithridate multilinguis!
Macte his vindicijs, Goropijque!
Cuî sic Milius accinit, favetque;
Vt Veri magis aestuet calore,
Quam Viri temerario furore.
Sic Dis MÄnibus hoc merum propinat
Sic & lacte facit. Quid invidetis,
Aut ridetis inelegantiores,
| |
[Folio ciijv]
[fol. ciijv]
| |
Nec hujus Veneris, tenebriones?
Vos oppedere! vos negare verum!
Aegri somnia, fabulasque inanes,
Merasque affanias vocare, Bardi
Pleni ruris & inficetiarum!
Vobis Lesbia regula haec videtur?
Vara haec vanaque dicitis, miselli?
Ohe, desinite insolentiarum;
Et sit Persius, Aeliusve censor,
Aut doctissimus undecunque Varro.
Vestri scilicet haec fori putatis?
Fugit vos ratio: ingenîque crassi
Huc pertingere nube non potestis.
Sunt acuminis, ingenîque magni.
Sunt, inquam, ingenij Goropiani,
Quaeque uno agmine te, diserte Mili,
Post curas alias, decere possint;
Multo convenientius Becano:
Dum sic evehit ille Teutonismum,
Jpsi praeferat ut vel Hebraismo.
Quis tales probet oscitationes?
Quis has respiciat meras chimaeras?
Non Iudaeus Apella de proseucha,
Non qui de Solymis venit perustis,
Aut quisquam e grege Sabbatariorum,
Queis foeni cophinique cura maior.
Cimbri denique non, puto, probabunt;
| |
| |
Etsi posteritas Iaphet putentur,
Gomeroque parente procreati.
Non tu sic studio atque amore gentis
Decoxti, reverende vir, pudorem,
Becselenicus ut velis videri.
Tu sane sapis, omniumque primos
Hebraeos statuis, tuosque Belgas
Audes dicere sed tamen secundos;
A Moeotide, frigidisque Ponti
Nationibus, ultimaque Thule.
Jllis magnanimos Remi nepotes,
Jllis cedere cogis & Pelasgos.
Graeci denique Belgice loquuti;
Homerus, puta, Pindarusque grandis.
Et Demosthenis arma sic sonasse,
Linguae illa aureaque ora delicatae,
Queis neges magis Atticas Athenas,
Discimus monitore te libenter.
Non haec omnia rectius Becano?
Non haec splendidiusque, tersiusque?
Quare cedere Milio Becanum
Volet Posteritas, amica Veri,
Non mole aut operosiore charta,
Sed modo & Genio auspicatiore.
Legendo et Scribendo.
|
|
Auteursrechtvrij