|
| |
Hier is by ghevoeght een oudt Liedeken, ofte saemenspraecke tusschen Christus, en de Samaritaensche Vrouwe, maer seer verandert, en beter in rijm gestelt.
Stemme: La vil Iola.
HEer Jesus sijnde in Judéen
VViert van de Ioden seer benijt,
En is gereyst naer Galiléen,
Dat diende tot ons groot profijt:
Door Samarien moest hy gaen,
Daer eenen put was blijven staen,
Die Jacob eertijdts hier toe-quam,
En Joseph voor sijn erve nam.
By dees Fonteyne is gheseten
Den Heere, wesende vermoeyt,
| |
| |
Hun naer Fichaer hebben gespoeyt,
En een Samaritaensche Vrouw
Quam daer, die water putten wouw,
VVaer aen dat Jesus heel verheyt,
Geeft my te drincken heeft geseyt.
VVel hoe begeerde gy te drincken
Van my, antwoorden 't Vrouwken ras,
Moet ick aen u het water schencken?
Onder ons noyt gemeynschap was:
Samaritaenen, 't is bekent,
Geen Joden komen daer ontrent.
En wilt ghy nu dat soo een Vrouw
U hier te drincken geven sou?
O Vrouw! dat ghy Godts gaeven kenden,
En wist wie u te drincken eyst,
Ghy sout van hem tot een goet eynden
Selver t'eysschen hebben gepeyst,
En hy soude in overvloedt
| |
| |
U gheven levent water soet,
Uyt eene springende fonteyn,
Het welck niet en is gemeyn.
VVaer sout gy 't levent water haelen?
G'hen hebt geen koord', den put is diep,
Ons Vader Jacob naer vertaelen,
Tot sijn behoef hier water schiep
En soo van gelijcken doen wy:
Oft sijt gy meerder dan als hy?
Het mijn duert eeuwich, sprack den Heer,
Maer wie dit drinckt dorst even seer.
Ach! wilt my van het water geven,
Dat onsen dorst hier doet verslaen,
En springhen sal in 't eeuwich leven,
Soo sou ick niet weer putten gaen.
Heer Jesus die seyde als dan:
Gaet eerste roepen uwen Man.
Doen sprack de Vrouwe tot den Heer;
Ick hebbe geenen Man nu meer.
| |
| |
Maer Christus heeft, al soo wy lesen,
Ghesproken met seer klaer bediet:
Vyf Mans hebdy gehadt voor desen,
Die ghy nu hebt, is uwen niet.
Ick sien ghy sijt eenen Propheet,
Seyd' 't Vrouken, die weet mijn secreet,
Het doet my grootelijckx verslaen,
Te hooren wat ick heb gedaen:
Wilt my, ô Heer! oock onderwijsen
Nu in 't ghebedt door u bestier,
Een swaere questi' komt op-rijsen,
Waer dat de plaets daer van is hier,
Onse Vaders die sijn gegaen
Op desen Bergh Godt bidden aen,
Ghy lieden seght; wy moeten hem
Heer Jesus sprack met soete reden:
De ure komt, dat hier, noch daer
| |
| |
Godt en sal worden aen-gebeden
Soo van de Menschen openbaer,
Den Vader begeert alder-meest,
Die hem aen-bidden in den geest,
Wy weten wel hoe dit geschiet,
Dat ghy aen-bidt, en weet gy niet:
Messias sal het ons al leeren,
Antwoorde 't Vrouwken, hy komt nu.
Doen seyde minnelijck den Heeren:
Ick bent, die spreke hier tot u.
Sijn Discipelen quaemen daer,
Terwijlen Christus sprack met haer,
En hebben spijse hem gebrocht,
Maer 't was de Siele, die hy socht.
De Vrouw is sonder te verbeyden
Heel haestigh naer de Stadt gegaen,
Daer sy 't van stonden aen verbreyden,
En heeft haer kruycke laeten staen;
| |
| |
Als het Volck dit hadde gehoort,
Soo was'er veel om 't Vroukens woort,
Die doen geloofden in den Heer,
En quaemen tot hem meer, en meer.
Sy hebben Christum seer ghebeden,
Dat hy toch blijven sou by haer
In de Samaritaensche Steden,
Hun leerende Godts woordt al daer,
En seyde: wy houden gewis
Dat dit den Salighmaecker is,
Die op de wereldt wordt verwacht
Om te verlossen ons geslacht.
FINIS.
|
|
Auteursrechtvrij