Het eensaem tortel-duyfken rustende op den aenghenaemen rooselaer gheplant in't hemels lust-hofken(1694)–Catharina van der Meulen– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Liedeken, van een verlanghende Siele naer het hemels Ierusalem, Stemme: Courante la Reine. Ghelijck een dorstich hert Loopt naer de Waeter-pleyne, en claer fonteyne, Als 't is gewont, Soo wenst oock mijne Siele t'allen stont Te drincken uyt de beken soet Der Hemelscher wellusten door den vloet Van Godts genaeden, die hier versaeden Alleen ons gemoet. O weerdigh Vader-landt, Het voedsel van de minne! Gy rooft mijn sinne, Plaisante Stadt! En maeckt seer dickwils mijne ooghskens nadt, Als ick gedenck; hoe lieffelijck, [pagina 168] [p. 168] O Jesu! 't is te wesen in u rijck, Waer naer mijn krachten, ende gedachten Jaegen al ghelijck. O kostelijck Paleys! Verciert met Engels Chooren, waer men sal hooren Den blijden thoon, Die sy daer singen staende voor den Throon Van d'Heylige Dryvuldicheydt, Met haere vleugelen wijt uyt-gespreyt, En sullen boven den Schepper loven Inder eeuwigheydt. O schoon Jerusalem! Daer geene duyster nachten sijn te verwachten, Want u gesticht De klaerheydt van het Lammeken verlicht, Waer dat de gulde Son niet meer, Oft Silv're Maen en houden haeren keer, Als wordt bewesen, ach! mocht ick wesen [pagina 169] [p. 169] Daer oock eens, ô Heer! Aenveert toch mijnen geest Tot eene offeranden in uwe handen, Het is my pijn, Dat ick met 't lichaem noch bekleet moet sijn, O Doodt! ô Doodt! verbeyt niet langh, Helpt my door uwen pijl uyt dit gedrangh, En laet my geven aen Godt het leven, Daer ick naer verlangh. FINIS. Vorige Volgende