Het eensaem tortel-duyfken rustende op den aenghenaemen rooselaer gheplant in't hemels lust-hofken

Kers-liedeken.

Stemme: Hoe lanck is het wel geleden, alder-soetste Enghelen.

HIer is den nacht ghevonden,
Soo den Enghel heeft gheseyt,
Een kleyn Kindeken ghewonden,
In wat doeckxkens, en geleyt
Tusschen de twee stomme beesten,
In den stal van Bethlehem,
Daer de Seraphinsche Gheesten,
Saemen singen om het meesten,

[p. 27]

 

En verheffen haere stem,

 

't Is al glori', en victori',

 

Den vred' die is gemaeckt, de droefheyt staeckt.

 

Wie sal konnen achter haelen,

 

Jesus liefden tot den mensch,

 

Dat hy nu komt neder daelen,

 

Met den alder-grootsten wensch,

 

Om het Schaepken, dat verloren

 

Was hier op het aerdtsche dal,

 

Daer hy voor wouw sijn geboren,

 

Want hy heeft dit uyt-vercoren,

 

En oock rantsoeneren sal,

 

Om te weyden, op de heyden,

 

Daer d'Engels sijn gestelt, 't is hemels velt.

 

Laet, ô menschen! dan u vinden

 

Van den Herder dit soet Kint,

 

Die het Schaepken soo beminden,

 

Dat hy 't op sijn schouders bint,

[p. 28]

 

Wanneer hy dit heeft gevonden,

 

In des Wereltsche woestijn,

 

Daer het lach met veele sonden,

 

Die de Siel seer diep door-wonden,

 

Maer geeft Olie, en wijn,

 

Wildy wesen, dan genesen,

 

Van den Samaritaen, komt spreeckt hem aen.

FINIS.