Het eensaem tortel-duyfken rustende op den aenghenaemen rooselaer gheplant in't hemels lust-hofken
(1694)–Catharina van der Meulen– Auteursrechtvrij
[pagina 29]
| |
De duyster schaduwe,
Des doodts hadd' ons om-vangen,
Maer 't Kindeken dat lé,
Hier in Bethlehems sté, De duyster, &c.
Komt met sijn minnelijck gesicht
Die nu gheheel verdwijnen,
En sal voldoen ons plicht door smert, en pijnen.
Verheught u, Israël,
In dese soete tijden,
Gaet sonder lanck uyt-stel
Nu tot Emanuël, Verheught, &c.
Die binnen uwe paelen woont,
Want door de Engels geesten
Sijn glori' is verthoont, hier d'alder-eersten.
Die met den Vader een,
Was in het Godd'lijck wesen,
Wordt aen de mensch gemeen.
Door sijne liefde reen, Die met, &c.
| |
[pagina 30]
| |
Ghedenckt dan uwe weerdigheydt,
O snoode Creatueren,
En maeckt u hert bereyt hem t'allen uren.
Vreest sijne Hoogheydt niet,
Want hy die wilt bedecken
Met lijden, en verdriet,
Ghelijck men nu aen-siet, Vreest sijne, &c.
Om ons den wegh der saligheydt
In 't Stalleken te leeren,
En met oodtmoedigheydt hier te verkeeren.
FINIS. |
|