Het eensaem tortel-duyfken rustende op den aenghenaemen rooselaer gheplant in't hemels lust-hofken

Een ander Kers-liedeken,

Stemme: La Duchesse.

ACh Herders! hebt ghy niet ghehoort,
Het soet gheluyt van d'Enghelen, die songhen,
Den gloria hier met seer goet accoort,
Sy quamen de gheboorte ons verkonden,
Van een jonck Kindeken, dat is ghevonden,

[p. 25]

 

Op hoy, en stroy in eene Kribbe neer gheleyt,

 

Daer rust de hooghe Goddelijcke Majesteyt.

 

Waer voor dat door eerbiedingh staen bedeckt de Seraphienen schoon,

 

Met haere vleughels uyt-gespreyt in sijnen throon.

 

Waer sijt ghy nu hooveerdigh Mensch?

 

Komt van dit Kint oodtmoedigheydt te leeren,

 

Komt, komt, 't is sijnen alder-meesten wensch,

 

Voeght u beneffens de twee stomme dieren,

 

Siet eens de Moeder haeren Heer bestieren,

 

En hoe sy met haer Borsten hem gespijst hier heeft,

 

Die alle Creatueren selver voetsel geeft,

 

Sijn over-soete traenen spreken den rouwigen sondaer aen:

 

Dit heb ick alleen om u saligheydt gedaen.

 

Vreest niet mijn strengh rechtveerdigheydt,

 

Want ick bekleedt hier ligh met u natuere,

 

En sal bewijsen nu bermhertigheydt,

 

Die my wilt plaetse gheven in sijn herte,

[p. 26]

 

Daer ick om lijd' al sulcken groote smerte,

 

En heb verlaeten het schoon Hemels Paradijs,

 

Van eenen Stal gemaeckt mijn Konincklijck Palijs,

 

Om dat gy sout besitten inder eeuwigheydt mijns Vaders Rijck,

 

En wesen door ghenaede dan aen ons ghelijck.

FINIS.