Den Aenghenaemen rooselaer geplant in den hof van den heylighen vader Dominicus
(1707)–Catharina van der Meulen–
Auteursrechtvrij
[pagina 178]
| |
Stemme: O valsche Vrouw.SIet uwen Heer
In't Hofken ligghen plat ter aerden neêr,
Als eenen sondaer, die voor ons boet
Sijn heyligh bloet
Den Vader presenteert, en tot hem seyt,
Bewijst den mensch hier door bermhertigheyt.
Hy wort benout,
De Goddelijcke natuere weêrhout
Hier allen troost voor het nederste deel,
Soo dat gheheel
Sijn lichaem schudt en beeft in desen strijt,
En hy hem droevigh tot'er doodt belijt.
Ach hoort toch aen,
Den Soon bidt, Vader mocht voor by my gaen
Nu desen Kelck, maer is't uwen wil,
Sonder verschil
| |
[pagina 179]
| |
Sal ick die drincken, siet den gheest bereyt
Dat my de sonden worden op-geleyt.
Den Heer staet op,
En Judas komt met eenen grooten trop
Soldaeten, sijnen Meester te ghemoet,
Die hy begroet
Met eenen kus, maer hoort uyt Jesus mont,
Ghy levert my met 't teecken van verbont.
Ick heb ghevoet
U met mijn heyligh vleesch en dierbaer bloet,
Iae viel aen u beslyckte voeten neêr
Die ben den Heer
Blijft ghy dan Iuda noch hier voor verhart?
Dit gaet te boven alle mijne smert.
Sy binden 't Lam,
Dat om ons te verlossen neder quam,
En trecken dese Goddelijcke Son
Soo door Cedron,
| |
[pagina 180]
| |
Die toen naer Annas huys eerst wiert gebrocht
En over sijne leeringh ondersocht.
Ick heb verkeert
Onder u, en in't openbaer gheleert,
Antwoorde Christus, vraeght die 't heeft gehoort,
Waerom ghestoort
Wiert eenen dienaer, die hem niet ontsagh
Aen Godt te gheven den kinneback-slagh.
Ick staen verstelt,
Dat d'aerde niet en opent door 't ghewelt,
Om te verslinden dien boosen knecht,
Die in het recht
Sijn handen aen den Heer heeft derven slaen,
Waer voor bedeckt de Seraphinen staen.
Komt menschen nu
Naer 't huys van Cayphas, en pluckt voor u
De vrucht van sijn verborghen lijden daer,
Het gen' soo swaer
| |
[pagina 181]
| |
Was, dat het niemant sal worden bekent
Tot dat den lesten dagh des oordeels ent.
Siet hoe hier staet
Christus voor Cayphas en sijnen Raet,
Die vraeght, seght ons oft gy Godts Sone zijt,
Dat hy belijt:
Toen scheurde Cayphas heel geturbeert
Sijn kleet, en riep hy heeft geblasphemeert.
Godts Majesteyt
Die wort de schult des doods daer op-geleyt,
Sy hebben naer Pilatus hem ghebrocht,
Die 't ondersocht,
Maer tuyghde dat den mensch rechtveerdigh was,
Naer ons Wet moet hy sterven, sprack dit ras.
ô Vreet ghemoet!
Dat noch verhart blijft voor 't onnoosel bloet
Den Heere zijnde ghegeesselt en ghecroont
Wort haer vertoont,
| |
[pagina 182]
| |
Maer sy roepen, doet wegh aen 't Cruys hem slaet,
O broetsel van de hel! ô boosen haet!
Pilatus wast
Sijn handen, en wijst 't vonnis hun tot last,
Wanneer de Ioden hebben 't Cruys bereyt
En dat gheleyt,
Op onsen Heere die uyt liefde groot
Daer aen ghestorven is de bitter doodt.
Het Firmament
Siende den Schepper van de Son, en treurt,
Iae d'aerde scheurt,
De steenen bersten med' van grooten rouw,
Men sagh oock beven heel des' werelts bouw.
Laet ons nu gaen
Tot de vijf wonden, die open staen,
Sy druppen balsem, ende honingh soet
Voor het gemoet,
| |
[pagina 183]
| |
Dat met den Heere hier ghemorselt wert
In't overdencken van sijn bitter smert.
FINIS. |
|