Den Aenghenaemen rooselaer geplant in den hof van den heylighen vader Dominicus
(1707)–Catharina van der Meulen–
AuteursrechtvrijOp de wijse van den Psalm: Miserere mei.ALs Iesus Christus gongh uyt dese werelt scheyden
Doet sijn Discipelen het Avontmael bereyden.
Doen is den Heer met hun ter tafelen gheseten,
Om het Paesch-lammeken naer d'oude wet te eten.
Wanneer dat Iesus sprack, den tijt die komt, ick moete
Gaen lijden, daerom wil ick wasschen uwe voete.
Aen u, ô Petrus! sal ick met gebooghde leden,
Als mijnen besten vrient dit water eerst besteden.
Neen in der eeuwigheyt en sult gy die niet wassen,
Seyd' Petrus, want ick ben, ô Heer! maer stof en assen.
Soo ick, sprack Christus, u met water niet genaken,
Sult gy met my de vreught des hemels oock niet smaken.
| |
[pagina 184]
| |
Mijn voeten niet alleen, roept Petrus, hooft en handen
Wilt wassen eer ick 't rijck door weyg'ring sou verpanden
Den Heere die heeft doen sijn vlees tot spijs geschonken
En met d'Apostelen sijn dierbaer bloet gedroncken.
Maer hy heeft haer voorseyt: eer dat den nacht genake,
Een sal verraden my, eenen anderen versake.
Al quamen s'altemael verargenis te lijden
Ick sal tot in der doodt, seyd' Petrus, met u strijden.
Wilt Petrus niet soo stout, sprack Christus, u beroemen,
Gy sult my loochenen, eer dat den dagh sal komen.
Iesus heeft doen begost den lof-sangh naer den eten,
En treet bly-moedigh in den Hof van Oliveten.
Hier valt den Heere neêr, en hy begint te beven,
Sijn ziele wort bedroeft, de krachten hem begeven.
Den geest die is bereyt, natuer gevoelt het lijden,
En dese tegen een beginnen daer te strijden.
Den menscheyt Christi roept, ô Vader kan't geschieden,
Laet toch den Kelck gaen, en dat hy van my vlieden.
| |
[pagina 185]
| |
Den Engel die antwoort, siet hy moet syn gedroncken,
Want uwen Vader heeft die selver u gheschoncken.
Maer Christus die volhert, en heeft drymael gebeden
Het selfste ghebedt, vervult met bitterheden.
Ach wat een herde pers, en komter niet verschijnen
Als Jesus hier aensagh ons sonden en syn pijnen?
Het bloedig sweet breckt uyt en loopt met volle plassen,
Om dat den sondaer sou daer syne ziel in wassen.
Den Heere triumpheert, de liefde vecht victori',
Hy neemt den Kelck aen al tot sijn Vaders glori'.
Hier komt nu Judas in om Jesus te gaen vinden
Den Hof Getsemeni, die hem soo seer beminden.
Maer Christus hem ontmoet, om op syn soete wangen,
Van des verraders mont den kus hier te ontfanghen.
Hy vraeght hem minnelijck, waer toe syt gy gekomen
ô Juda! mijnen vrient u selven te verdoemen?
Komt ghy met eenen kus den Sone Godts verraden,
Die aen u heeft ghetoont een herte vol ghenaeden?
| |
[pagina 186]
| |
Veel beter sou het syn, dat ghy noyt waert gheboren,
Als dat mijn heyligh bloet nu blijft aen u verloren.
Doen quam het Jodts gespuys heel spoedig toegetrede,
Sy hadden al gesien het teecken van den vrede.
Den Heere vraegden haer, wie soeckt gy? waer dus henen?
En sy antwoorden hem, Jesus van Nazarenen.
Ick ben't, sprack Christus, u wort nu de macht gegeven
Om my te dooden, daer ghy van ontfanckt het leven.
Soo haest als sy dit woort van Iesus hoorden spreken,
Sy vallen hem op 't lijf, en Petrus wort ontsteken.
Hy vat naer syn gheweer, en sonder te vertoeven.
Slaet Malchus d'oore af, den meesten van dees boeven.
Maer Iesus heeft de oor van d'aerde op-ghenomen;
Hy set die weder aen, en is by Petrus komen:
Die terstont gebiet 't sweert in de schee te steken,
En geeft ons eene les geen leet te willen vreken.
Doen hebben sy den Heer met koorden vast gebonden,
En trecken hem seer vreet door Cedron gelijck honden.
| |
[pagina 187]
| |
Christus komt voor den raet die hem soekt te verslinden
Hoort eens wat sy hier doen en wat dat sy al vinden.
Annas het opper-hooft heeft eerst begost te vragen,
Seght ons wat dat ghy leert, ick hoor veel van u klaghen.
Den Heere antwoort, wilt naer myn leering vragen
Die my puplick gehoort hier hebben allen daghen.
Waerom daer eene slaef syn hant heeft op-geheven,
En den kinneback-slagh aen Iesus mont gheheven.
O minnaer van myn ziel, hier sien ick sonder klaghen
Tot onderwijs van my u desen slach verdraghen:
Wilt menschen naer 't Paleys van Cayphas nu treden;
En siet wat Christus daer dien nacht gheleden.
Hoort, hoe sy komen hem met valsheyt overtuyghen,
Hy die de waerheyt is en d'Enghelen voor buyghen.
Cayphas in den Raet die sit seer hoogh verheven,
Maer onder al het ras wort Christus plaets ghegheven.
Cayphas die besweert den Heere der heyr-schaeren,
Soo hy Godts sone is, hem soude dit verkaren:
| |
[pagina 188]
| |
Iesus antwoort, ick ben't, gy sult niet sonder schrômen
Den soon des menschen sien eens op de wolken komen.
Wanneer dat ghy sult staen, en ick u sal verwijsen,
Om in het eeuwigh vier van myn aenschijn te dijsen.
Doen scheurde Cayphas met groot gewelt syn kleeren.
En riep hy blasphemeert, wat dunckt u myne Heeren?
Sy seggen met gedruys dat Christus moeste sterven.
Hy heeft de doot verdient hierom wel duysen werven.
Soo haest en had den raet dees woorden niet gesproken,
De beulen quamen daer als uyt de hel ghebroken,
Sy vallen hem op 't lijf, ô Engels sluyt u ooghen,
Want soo gy dit aensit en sult het niet ghedooghen.
Waer blijft gy Petrus nu, die u soo placht te roemen,
Sult ghy by uwen Heer en Meester noch niet komen.
Maer Petrus laet hem hier van groote vreese drijven,
Men siet hem aen het vier daer by de dienaers blijven,
Wanneer een dienst-meyt sprack, ghy syt een van de ghenen,
| |
[pagina 189]
| |
Die hebben oock verkeert met Iesus Nazarenen.
Hoort Petrus met gewelt dit nu eens weder-leggen,
Hy sey, ick ken hem niet, wat komt ghy al te segghen?
Maer soo wat tijts daer nae noch ander hier van spraken,
Begost met eenen eet den Heere te versaken.
Sult gy dan, Petrus, dat noch langher houden draeyen
En hoort ghy niet den Haen begint alreê te krayen?
Toen sagh hem Iesus aen, en hy begost te weenen,
Om dat Godt voor syn schult ghenaeden sou verleenen.
ô Sondaers al-te-mael! wilt nu met Petrus leeren,
Wat dat u staet te doen, als ghy u gaet bekeeren.
Wanneer den Raet vertrock, is't Lammeken gebleven
Onder de wolven, die het schudden en doen beven.
Den eenen komt hem slaen, den anderen neer douwen.
En met vuyl rochelen dit soet aenschijn bespouwen.
Wat dat hier Christus lijdt en sal noyt iemandt weten,
Maer sijnen Vader die en sal het niet vergeten.
Soo haest den dag quam aen, den raet is weer verschenen,
| |
[pagina 190]
| |
Sy sonden onsen Heer toen naer Pilatus henen:
Daer Iesus wiert beticht, dat hy hem noemt Godts sone
En wilt Joods Koninck syn, niet anders sy betoone.
Pilatus ondervraeght oft Christus kan weer-legghen,
Dat hy hem Coninck maeckt der Joden, als sy segghen.
Myn rijck, sprack Iesus, dat is niet van dese tijden.
Anders soo souden nu mijn dienaers voor my strijden.
Pilatus die ghetuyght, dat hy geen schult kan vinden,
In desen mensch, die straf noch oock de doodt verdinden.
Dan hy als Rechter heeft hem op den selven stonden
Door die van sijn paleys Herodem toe-ghesonden:
Maer als den Heer voor hem geen teeckenen hier dede
Geeft die aen een wit kleet, en hout den spot daer mede.
Wanneer dat Christus weer in 'trechter-huys is komen
Alwaer Pilatus heeft naer 't Jodts constuym vernomen,
Of hy Barrabas, oft Iesus wilde gheven
Met dese hooghe Feest den vrijdom van het leven:
Sy roepen Barabam, maer Iesus die moet sterven,
| |
[pagina 191]
| |
Cruyst hem, cruyst hem, want hy sal geen pardon verwerven
Toen liet Pilatus hem eerst geesselen en Croonen,
En quam den Heere soo gewont hun te vertoonen:
Siet Vader uwen Soon, wat dat hy hier moet lijden,
Sijn heyligh dierbaer bloet loopt af van alle sijden.
O Moeder! siet u kint en uwen Godt te samen,
Die g'in u ermen placht seer minnelijck te praemen.
Komt sondaers oock en siet wat Iesus al voor smerte
Om u geleden heeft, en brenght een rouwigh herte.
Siet Ioden, siet den mensch, wat dat hy heeft verdragen,
Sy roepen, die moet syn aen 't hout des cruys verslaghen.
Pilatus spreckt noch eens, ick vind'geen schult in desen,
Sy seggen, laet g'hem gaen sult Keysers vrint niet wesen.
O Iesus! Om dit woort hy 't vonnis heeft ghestreken,
Maer tot sijn groot excus hoort eens Pilatus spreken.
Dat-men hier water brenght, ick wasse mijne handen
Van het onnoosel bloet, ô Ioden! tot u schanden.
Ach Rechter! wat gy doet uyt opsicht van de menschen.
| |
[pagina 192]
| |
Als komt den lesten dag soult gy 't wel anders wenschen.
De Ioden hebben dan sijn bloet op haer genomen
Sy roepen, dat op ons en onse kinderen komen.
Den galgen-boom des cruys heeft Christus met verlangen
Voor ons misdaden op syn schouderen ontfanghen.
Komt nu die hem bemint, passeert den weg oock meden
Recht naer Calvarien, daer Iesus is ghetreden.
Siet toch hoe vreedelijck de Ioden hem voort trecken.
Tot aen den berg, daer sy den Heer op't cruys uyt-recken.
Wanneer den Sone Godts honck inde locht verheven,
Sprak, Vader dat den mensch syn sonden wort vergeven.
Hier bidt den Moordenaer wilt mijnder toch gedencken
Die Christus heeft belooft het Paradijs te schencken.
ô Vrouwe! Siet u kint, seyd' Iesus tot sijn Moeder,
En heeft Ioannes haer ghegheven voor behoeder.
Hoort nu naer sijne stem, want hy roept boven maten:
Mijnen Godt, mijnen Godt, waerom my dan verlaten?
Ick dorste, sitio om noch veel meer te lijden,
| |
[pagina 193]
| |
Op dat den Mensch daer door hem eeuwig sou verblijde.
Maer siet de Ioden gaen hem gal en edick menghen,
Dat sy aen Christus mont op eene sponti' brenghen.
Den Heer sprack, 't is volbrocht dat van my was gheschreve,
ô Vader! mijnen gheest ick in u handen gheve.
Komt, komt ô menschen! komt siet uwen schepper sterven,
Om dat hy voor u sou bermhertigheyt verwerven.
FINIS. |
|