Den Aenghenaemen rooselaer geplant in den hof van den heylighen vader Dominicus
(1707)–Catharina van der Meulen–
Auteursrechtvrij
[pagina 46]
| |
Stemme: Petit Brisach (oft) Komt lieve Bruydt.KOmt nu, ô menschen! Die begeerigh zijt,
En wilt ontfanghen uwen Heer met vlijt
Door liefden in het Heyligh Sacramen,
Daer Godt u in de wonderlijck present
Sijn eeuwigh wesen sent.
Den Heere geeft u weêr, ô Creatuer!
Het vleesch en bloet, dat hy van ons natuer
Heeft aenghenomen in d'ontfanckenis:
Welck bloet aen't Cruys tot rantsoen en remis
Voor ons vergoten is.
Dit is de levende fonteyne soet,
Daer niet het water, maer het dierbaer bloet
Van Godt hier aen den mensch ghegeven wert
| |
[pagina 47]
| |
Om af te wasschen soo sijn sondigh hert
Door Jesus bitter smert.
Ghedenckt dit lijden mensch naer sijn ghebodt,
Wanneer ghy nutten komt hier uwen Godt:
Soo sal het wesen tot een Medecijn,
Waer mê de wonde sal ghenesen zijn
Van droefheyt ende pijn.
De suyver ziel, daer Christus binnen daelt,
Wort door syn lijden vriendelijck onthaelt;
Soo dat sy wenscht de smerte van den Heer,
In haer te drucken altydt meer en meer,
Tot syne grootste eer.
Godt gheeft hem met syn gaven hier ghemeyn,
Aen al de gen' die zyn van sonden reyn;
't Zy Joden, Heydens, oft wat voor gheslacht,
Die door 't Gheloof, Hoop ende minne kracht,
De deugden hier betracht.
ô Blyde ende aenghenaeme feest!
| |
[pagina 48]
| |
Den Schepper die vereenight met den gheest
Van sijne schepsels, daer hy soo naer haeckt:
Dat men oock in het leven hem ghenaeckt,
En door de liefde smaeckt.
Komt, mensch, dan tot dit Goddelijck bancket,
Dat noyt gheen Enghelen is voor gheset,
Nut onder de ghedaente van het broot,
Die om ons sonden hier uyt liefde groot
Ghestorven is de doodt.
EYNDE. |
|