Den Aenghenaemen rooselaer geplant in den hof van den heylighen vader Dominicus
(1707)–Catharina van der Meulen–
Auteursrechtvrij
[pagina 43]
| |
Stemme: La Duchesse.O Alderhooghste Moghentheyt!
Ick ben bereyt my selven te verlijden,
En te verblijden in al wat men seyt,
Oft oordeelt, dat nu ieder my is tegehen,
Weest willekom, ô minnelijcken zeghen!
Ick estimeer het voor een over-groot gheluck
Met u, ô soeten Jesus! hier te zijn in druck,
Want als ick mijne oogen dan op u onnoosel leven slaen,
Bevinde dat ghy my daer in hebt voor-gegaen.
Mijn herte was noch niet gheheel
Onledigh van de tijdelijcke sorghen,
Dat my beletten d'alderbeste deel
Met mijn ghemoet ghestadigh naer te iaeghen,
En gaf daer door aen vele oock mishaeghen:
Nu val ick neder voor den Goddelijcken Troon
| |
[pagina 44]
| |
Versoeckende, ô mijnen Schepper! in u woon
Om alsoo te genieten in der eeuwigheyt u soet aenschijn,
'k En tracht van niemant dan van u bemint te zijn.
Klimt mijne ziel, klimt toch op,
En blijft niet rusten in de creatueren,
Klimt op met Moyses tot het hooghste sop
Van een volmaeckter af-ghescheyde leven,
Wilt om geen menschelijck op-spraecke gheven;
Den Heere noemtse saligh, die voor sijnen naem
Hier lijdt, waer toe ons sijn genaede maeckt bequaem,
Die vreest te lijden oft te strijden in dees aertsche duysternis,
En weet niet dat in 't Cruys de meeste blijschap is.
Ick wensche met een danckbaer hert
ô Mijnen Godt! het lijden t'ambrasseren,
Waer u vereeningh door bekomen wert:
Ghy zijt hier by den mensch in tribulati',
Besproeyt hem met den invloet van u grati'.
Wie ben ick stof en asschen die ghy nu laet zijn
| |
[pagina 45]
| |
Deelachtigh van u smerten ende bitter pijn?
Niet weerdigh om te drincken, uyt den Kelk, die gy hebt gheproeft,
En al u uytverkoren daer oock mede toeft.
Ick gheve u tot werder-min
Nu mijnen wil, verstant ende memori',
Graveert daer uwe dierbaer Passi' in,
Op dat ick dese magh altijdt ghedencken,
En u mijn lijden voor het uwe schencken,
Ghy gaeft, ô Heere! My den lesten druppel bloet,
Kost ick u weder gheven eenen traenen-vloet?
Die't vier van uwe liefde distileert, en dat alsoo mijn hert
In u bloedighe wonden hier ghevonden wert.
FINIS. |
|