Maas-Sluysse meeuwe-klagt,
(1735)–Frank Metaal–
Auteursrechtvrijbehelzende verscheide geestelyke gezangen en gedichten met noch een korte aanmerkinge over de tegenwoordigen liefdeloozen tyd, waar inne de ware liefde nauwelyks te vinden is
Stemme: Lof sy Godt verheven, &c.1.
NIet en gaet voor deugden,
Niet geeft meerder vreugde,
Als getrouw te zijn,
Geen meer ongeneugde,
Yemand ooyt en heugde,
Als valsheyd en schijn.
Hier is 't grootste onderscheyd,
Dat 'er in de menschen leyd,
Die deugden vermengde
Hebben 't nooyt beschreyd.
2. Ondeugt heeft geen vrede,
Hoewel dat sy mede
Wel met deugt vermengt,
En niet sonder reden
| |
[pagina 214]
| |
Want alle hare leden
Zijn dan al gekrenkt,
Heeft ondeugt somtijds eens rust,
't Word wel haest weer uytgeblust,
Want 't is al benede
Dat haer harte lust.
3. Deugde word gepreesen,
En te recht gewesen,
Altijd op sijn pas,
Ondeugt baert vreese,
En kan niet genesen
Dat gebrooken was,
Deugt is weer van sulk gewelt,
Schoon sy wort ter neer gevelt,
S'is altijd gereesen
Hoe sy was ontstelt.
4. Deugde kan haer voeden,
In de Arremoeden,
Want sy siet seer veer,
En neemt al ten goeden,
Of 't is tot den bloeden,
Sy leyt willig neer,
Sy wil niet als dat God wil,
Dus soo houd sy haer al stil
Onder Gods roede
Hoe swaerder dat die vil.
5. Ondeugt daer en tegen,
Die staet strack verlegen,
Ofte sy loopt voort,
En soekt quade wegen,
Daer op sy ter deegen,
Macklijk word bekoort,
Wat haer gedachten komt in
't Is al om het aerds gewin,
| |
[pagina 215]
| |
Met onrecht verkregen,
Dat's al na haer sin.
6. Deugt wil niet aenschouwen,
Noch het minste houwen,
Dat haer niet toe hoort,
Niet vals faly vouwen,
Noch oock niet wantouwen,
Maer steunt op Gods woordt,
Daer zy dan te recht mee raeckt;
Want sy al geduyrig waeckt,
Tegen al 't benouwen
Dat de ondeugt maeckt.
7. Heeft ondeugt gewonnen,
En wat uytgevonnen,
Daer sy veel van treckt,
Sy heeft 't spel begonnen,
Maer niet eens versonnen,
Wie haer daer toe weckt:
Schoon het was al Duyvels raedt,
Ondeugt acht het eerst geen quaet,
Los en ongevonnen,
Sy veel tijds toe gaet.
8. Deugde raeckt op 't ende,
Daer de reyne bende
Haer verwacht seer goedt,
Godt die haer wel kende,
Gaet de deugde sende,
Deugde te gemoet,
d'Eene deugt brengt deugde daer,
Daer geen ondeugt nooyt en waer,
Buyten al elenden,
Blincken sy seer klaer.
9. Ondeugt raeckt ten lesten,
In vreemde gewesten,
| |
[pagina 216]
| |
Daer sy dan vlucht heen,
Dat is noch het beste,
Voor die vuyle peste
Uytlandig te treen,
Maer hoe veel ondeugden worde
Schandig tot de dood geport,
En dan dood gequeste,
In de hel gestort.
10. Oorelof beminden,
Die de deugt uytvinden,
Houtse doch wel vast,
Wiltse aen u binden,
En seer wel bewinden,
Want niet beter past
Oyt den mensch als ware deugt,
Deugt raekt namaels vol geneugt,
Bekleet met sijn linden,
In d'eeuwige vreugt.
|
|