Maas-Sluysse meeuwe-klagt,
(1735)–Frank Metaal–
Auteursrechtvrijbehelzende verscheide geestelyke gezangen en gedichten met noch een korte aanmerkinge over de tegenwoordigen liefdeloozen tyd, waar inne de ware liefde nauwelyks te vinden is
Stem: Ach hoe placht ons tuyn te blosen.1.
ACh hoe placht Maas-Sluys te bloeyen,
En van Nering ryk te groeyen,
| |
[pagina 209]
| |
Door den overvloed van vis,
Die met Hoekers en met schuyten,
Uyt het woeste werd gebragt,
En van veel binnen en buyten,
Werd gevend by dag en nacht.
2. Daer men eerst maer sag twee sluyse
Met een weynig kleyne huysen,
Maer als hutkens meest van hout,
Daer heeft men in korte jaren,
Seer veel groote opgebout,
En twee Kerken met Dienaren
Die Gods woord waren vertrout.
3. God gaf overvloedig seegen
En als eenen milden regen,
Die op Zions bergen valt
Men sag daeglijks vermeeren,
In getal Hoeckers en Buys,
Om sich al meer te geneeren,
Tot de welstant van Maes-Sluys.
4. In den Oorelog met Spanje,
En ook met die van Britanje
Sijn der veel Scheepen gerooft,
Die seer soet en wel geladen
Quamen in des vyands land,
Daer door lee Maes-Sluys veel schaden,
Nochtans wiertter veel geplant.
5. Als 'er een is weg genomen,
Is 'er meer in plaets gekomen
Want daer was een goet beleyt,
Den vrye man die most geven,
En dat wierd dan uitgedeelt,
Voor dat after was gebleven
En dit duerde teeld op teeld.
6. Veel Haring en Schellevissen,
| |
[pagina 210]
| |
Kabbeljaeu om op te dissen,
Mackereel, Bot, Vleet, Leng, Rog,
Quam hier daeglijcks te Landen;
In een grooten overvloet,
Yder roerde sijne handen,
Om te marien met 'er spoet,
7. Het fleureerde al te samen,
Die daer aen te passe quamen,
Yder een die was verblijt,
Want by nachten en by dagen,
Als maer Schepen quamen an,
Quam 'er veel met Bery en wagen,
Al tot dienst van de Koopman.
8. Die niet al te ruym verteerden,
Seer bequaem wat prospereerden,
Want de winst was seer veel,
Reders, Stierluy, en vennoten,
Opende haer milde hant,
Gaven veel aen arm en blooten,
Tot behoef en onderstant.
9. Maer men heeft nu op de baren,
Een tijdt lang niet wel gevaren,
O daer is een schaerse vang,
Men hoort veel droeve geruchten,
Waer door dat den Zeeman treurt,
Daer reyst veel klagen en suchten,
Dat lang soo niet is gebeurt.
10. Veel treuren door schaerse winning
Daer van de rechte uytvinning
Weynig wordt gepractiseert,
En men loop vast hier en ginder,
Daer men dan de schult op leyt,
Doch men wort te met wat minder,
Dat verweckt al meer droefheydt.
| |
[pagina 211]
| |
11. O! veranderlijcke tyen
Wie kan hem voor u bevryen?
Wie kan roemen op sijn staet;
Niemant in de gansche werelt,
Kan hierop sijn selven staen,
Of hy schoon al schijnt beperelt,
't Heerlijckste moet vergaen.
12. 't Is al overlang gebleeken,
Dat die 't hooft opgingen steeken?
Haestig quamen tot een val,
Nu schijnen wy oock te dalen,
Die te voor wierden verhoogt,
Want veel pronckerey en pralen,
Godt altijdt niet en gedoogt.
13. Het kijven ende krackelen,
Het dobbelen ende het speelen,
Is by ons al lang gepleegt,
Het suypen ende het zwelgen,
Gaet te lande veel in zwang,
Godt sal ons gewis uytdelgen,
Soo wy gaen den ouden gang.
14. Ey wat baet doch al ons klagen
Indien wy Godt niet behagen,
Doch het klagen is wel goet,
Maer 't moet sijn over de sonden,
Dat de rechte oorsaek is
Van dat God ons komt te wonden,
Dit is seecker en gewis.
15. O wat hebben wy al schulden,
Die God niet langer kan dulden,
Soo wy die niet af en doen,
En ons van het quaed af keeren
Soo sal onse neering meer
Verminderen en verteeren
| |
[pagina 212]
| |
Dat ons drucken sal ter neer.
16. Of gy al veel komt te schieten,
Gy komt weynig te genieten
Net en Angel wert verteerd,
En de vrucht en komt niet booven,
Maer sy hout het al beneen
Wild tog God niet langer rooven,
Met u vierig gebeen.
17. Komt dan Vissers alle garen,
Wilt gy weer met Vissers waren,
In de Zee worden gelaen
Soo moeten de minste sonden
U van harten wesen leed,
West gevoelig want 't sijn wonden,
Die ten laetsten worden heet.
18. Heet en dan daer na aen 't branden,
Hier door zijn Steeden en Landen,
En veel Menschen heel verteerd
God die dreygt een vier te senden
Dat ons leggen sal in d'as,
Of het Water sal ons schenden
Soo wy niet bekeeren ras.
19. Wy hebben wel ondervonden
Dat veel sijn gegaen te gronden,
Door het water wreed en fel,
God die kan de Zee doen swellen
Over Land en Scheepen heen,
Dat den mensch seer doet ontstellen
Ia sterft schierlijk met geween.
20. Komt dan Vissers en Landlieden,
Laet ons doch de sonden vlieden,
Want sy sijn al hoog genoeg
God die komt ons aen te tasten,
Maer 't is met een sachten bant
| |
[pagina 213]
| |
Lankmoedig doet hy belasten
Dat het quaed moet aen een kant.
21. Oorelof nu al gelijcken,
Iong out arm ofte rijken
Laet ons doch de sonden vlien,
Soo sal de Heere toonen
Dat hy nooyt geen lust en heeft
Om die mens met quaet te loonen,
Die tot waer berou hem geeft.
|
|