Maas-Sluysse meeuwe-klagt,
(1735)–Frank Metaal–
Auteursrechtvrijbehelzende verscheide geestelyke gezangen en gedichten met noch een korte aanmerkinge over de tegenwoordigen liefdeloozen tyd, waar inne de ware liefde nauwelyks te vinden is
Stem: Verdwaelde Koningin, &c.1.
Landman.
O Visserman seer aerdig
Welkom al uyt See
| |
[pagina 201]
| |
Zeeman.
Ik dank u Landman waerdig
'k wens u veel zegen mee,
Hoe is 't op 't land,
't Gesaay 't geplant
Sal het wat vruchten dragen
Landman.
't Is slegt gestelt,
Hier op het veld
Ik heb oorzaek te klagen.
Zeeman.
2. Wel mocht het klagen baten
Ik klaegden heel den dag,
Maer nu dient 't men te laten,
Terwyl 't niet helpen mag.
Landman.
Is 't mee niet wel
Met u gezel.
Zeeman.
Om dat gy dat komt vragen,
Seg ik en mient
't Is slegt als 't dient,
Wy krygen groote slagen.
Landman.
3. Ik heb kort hooren seggen,
Dat de See weynig geeft,
Wie zult hy schult opleggen
Dat er veel treurig leeft,
Het schynt u smart,
Die valt u hart,
Soo het u mag gebeuren
Komt sitten wy,
Verhaelt dog my
De oorsaek van u treuren.
| |
[pagina 202]
| |
Zeeman.
4. Ik sal by my u setten
Om dat gy het begeert,
'k Heb dit ook op gaen letten
Dat by u mee wat deert.
Landman.
Ia dat is waer,
Willen wy daer
Eerstelyk af gaen spreken
Zeeman.
't Is evenveel,
En mijn geen scheel,
Maer tyd sal ontbreeken.
Landman.
5. Ey laet ons tyd uytvinnen,
't Gebruyk van goede reen,
Moet men altijd beminnen.
Zeeman.
Ik ben daer mee te vreen:
Maer doch wat kort
Segt waer 't u schort,
Ey laet ons dog wat spoeyen
Landman.
Siet vrugten blaen,
Hoe dat sy staen
Sy schijnen niet te groeyen.
Zeeman.
6. Sijn dat u swarigheden
Daer kan ik niet in zien,
Dat gy soud hebben reden
Om treurigheid te bien,
Want 't is nog vroeg
Ia tyds genoeg,
Om vrucht van 't land te wachten,
Hebt gy niet meer.
| |
[pagina 203]
| |
Dat u doet seer
Soo spreek dog van geen klachten.
Landman.
7. Geen dat staet te vreesen,
Brengt dat geen klagten in
Zeeman.
Wel neen wat sou dat weesen,
Te klagen in 't begin,
Dan is het tijd
Om God met vlyd,
Te bidden en te smeeken
Is hoop niet uyt,
Klagt niet beduyt,
De tyd ook niet verstreeken
Landman.
8. O Zeeman uwe woorden
Die en sijn mijn niet vreemd,
Gy segt wel hoe het hoorde
't Is goet die het soo neemt,
Maer hoe vaert gy
Bent jy wel vry
Als gy niet veel kunt vangen,
Heeft dan gedult,
U hart vervult
Soo gaet gy goede gangen.
Zeeman.
9. Ik kan daer niet van roomen,
Swakheyd komt my veel by
Wanneer wy niet bekomen
Treur ik en meer met my,
Somtyds wel eer,
Dan dat de Heer
De reys heeft laten enden,
Als God strak niet
| |
[pagina 204]
| |
Zijn zegen bied,
Is 't of hy 't niet kon zenden.
Landman.
10. O dat zijn quade zaken,
Dat men geen tyd verbeyd,
Seer nodig om te laken.
Zeeman.
't Is ook van u gezeyd;
Men moet respyt,
God geven wyt,
En hem lankmoedig beyen,
't Is yders plicht,
Om met voorsicht,
Hem daar toe te bereyen.
Landman.
11. 't Is waar God zal het geven,
Wanneer 't best komt te pas,
Men moet alleen niet leven,
By 't Brood of by 't gewas.
Zeeman.
O neen! o neen!
Brood kan alleen
Ons hier niet onderhouwen,
Een sterk geloof,
Is daar in doof,
Het heeft beter vertrouwen.
Landman.
12. Laat ons malkander sterken,
Mijn waarde Zeemans kind,
En byzonder op merken,
Terwyl men nu bevint,
Dat droef getreur
Staet voor de deur,
En zoek 'er in te raken,
| |
[pagina 205]
| |
Het is wonder,
En byzonder,
Dat men niet meer ziet waken.
Zeeman.
13. Ik meen nog wat te blyven,
Al sprak ik strak van gaen,
Om van 't werelts bedrijven,
Op nieuw ten vange aen,
Het geen ik speur,
Heeft gansch geen geur,
Te water en te landen,
God dreygt, ja slaet,
Den menschen blyft,
Onreg is in mijn handen.
Landman.
14. 't Verwondert my zoo zeere,
Dat die de zee staeg bout,
Daer uyt niet komt te leeren,
En van sonden ophoud,
Daer meenig storm,
Maekt groot gekorm,
Byzonder op de Baren,
Hoe is dat soo,
Dat veel nog znoo,
Haer zelleven verklaren.
Zeeman.
15. Dat kan ik niet beseffen,
Waer dat het komt van daen,
Daer meenig Zee zoo treffen,
Dat sy aen stukken slaen,
Veel Schepen groot,
Soo dat de doodt
Meenig komt weg te rukken,
Door eene smeet,
| |
[pagina 206]
| |
Eer dat men 't weet,
Moet 'er veel neder dukken.
Landman.
16. Het drukt mijn in het harte,
Wanneer gy dit verhaalt,
Dat de Zee zoo doet smaeten,
Dat zy Schreyen vermaalt,
Zeeman.
Ia lieve man,
De See die kan
Het grootste Schip verbryzen,
Soo dat het strak,
Raakt tot een wrak,
En noyt weer kan ryzen.
Landman.
17. Het schynt my te verwond'ren
Waarom haer 't varend volk,
Van 't quaad niet meer afzonderen,
Door 't schrikken van dien kolk:
Doe is 't met uw,
word gy niet schuyw
Om de Zee meer te bouwen.
Zeeman.
Neen? God ik draag
In 't hart gestaag,
Die sterkt my in 't benouwen,
Landman.
18. Waardig zyt gy gepreezen,
Is 't zoo met u gestelt?
Maar is oyt Zee gerezen
Die u quam doen gewelt.
Zeeman.
Ia meenigmaal,
Door rys en daal,
| |
[pagina 207]
| |
Van grooter golven
Ben ik verschrikt,
By na verstrikt,
En haast te grond gedolven.
Landman.
19. Wonder is dit vertellen,
Het geen gy my verhaalt,
Hoe of het die dan stellen,
Die in de zonden dwaalt;
Zeeman.
Die staan bekayt
Als 't yselyk wayt,
Zy bennen heel verlegen.
Landman.
'k Geloof dat wel,
Dat dan de Hel,
Haar schynt te komen tegen.
Zeeman.
20. Het word tyd om te scheyen
Indien dat niet en was,
Ik zou u zonder vleyen,
Wat meer brenge te pas,
't Werk leyd zeer slecht,
Daar is onrecht
In veel varende lieden.
Landman.
Te land ook door,
Siet men het spoor
Van de werelt niet vlieden.
Zeeman.
21. 'k Heb daer de Zon gekeken,
Ik dien my wel te spoe'n,
Landman.
Mijn tyd is ook geweken,
Laat ons het na verdoen,
| |
[pagina 208]
| |
'k Wil noch wel eens,
Met u gemeens,
Hier op het land wat wand'len,
Komt maer ter deeg,
Als gy bent leeg,
Om ons zaek of te hand'len.
Zeeman.
22. Ik ben daer mee te vreden,
En neem soo mijn afscheyd.
Landman.
Soo doe ik van u mede,
De Heere u geleid.
Zeeman.
U van gelijk,
'k Wens u sijn rijk,
Tot in der eeuwigheden.
Landman.
Ik dank u vriend,
'k Hoop God verlient
U de zellifde stede.
|
|