Maas-Sluysse meeuwe-klagt,

behelzende verscheide geestelyke gezangen en gedichten met noch een korte aanmerkinge over de tegenwoordigen liefdeloozen tyd, waar inne de ware liefde nauwelyks te vinden is

Vermaen Lied tot
Bekeringe van sonden,
Om 's werelds rot
Te openen haer wonden,

[p. 54]

Om hare Ziel
Te vryde van de Helle,
Soo sy daer viel.
Nooyt kanse weer herstelle.

Stemme: De fiere Nachtegale, &c.

1.

EY wild aendagtig merken,
Gy die u gaet versterken,
In veel onvrugtbare werken,
Seer vuyl en ongebonden:
Gy gaet al me ter Kerken,
En schijnt ook op te merken;
Wanneer dat uwe perken,
De Dienaren verkonden:
Dog 't is maer enkel schijn,
En in der daet geen zijn,
't Strekt u maer tot fenyn,
En namaels baert het pijn:
Wanneer gy komt te sterven,
De Helle sult gy erven,
En daer eeuwig verderven,
Indien gy niet
U boose wegen vliet.

2. Ten kan so niet passeren,

Daerom laet u dog leeren,
Om eens recht te bekeeren,
Eer u de doodt komt velle,
Het noloos bancketteren,
En siet men nog niet weeren,
Het vlieken en het sweeren,

[p. 55]

 

Brengt menig mens ter Helle,

 

Daer sijnder nog soo veel,

 

Die door gekijf krackeel,

 

En lichtveerdig gequeel,

 

Op yder snaer gespeel,

 

Den Hemel sullen missen,

 

Daer sy niet op en gissen

 

Want alle haer gewissen,
Strecken tot quaed,

 

Sy lust'ren na geen raed.

 

3. Hoewel dat God de Heere,

 

Sijn goedheyd komt vermeere,

 

Sy wilde hem niet eere,

 

Maer volgen hare lusten,

 

In 't quaed fleurreeren,

 

En willen God ontbeeren,

 

't Schijnt of haer niet kan deeren,

 

Dus gaen sy voort in ruste:

 

O mensch waer wilje heen:

 

Siet boven van beneen,

 

Is Godt nu nog te vreen,

 

Hy sal haest droef geween,

 

Op u seer streng uytgieten,

 

En in u boesem schieten,

 

Duysenderley verdrieten:

 

Daerom bekeert,

 

Eer hy u eens verteerd.

 

4. U tijdt begind te naken,

 

Daerom siet na een baken,

 

Om eens te recht te raken

 

Wanneer gy komt op 't ende,

 

Wilt al u boosheyt staken,

 

Ende van harten laken,

 

Met bidde vasten waken.

[p. 56]

 

Omgort doch uwe lenden,

 

Met een oprecht gemoet:

 

Doch ware boete doet,

 

Begeert gy 't eeuwig goet?

 

Valt dus den Heer te voet,

 

Hinckt doch niet op twee wegen,

 

Daer is veel aengelegen,

 

Staet u qua lusten tegen,

 

Eer gy de tijdt,

 

Eens onversiens raekt quyt.

 

5. Godt sal u dan bevryden,

 

In alle sware tijden,

 

Dat gy niet meer sult lijden,

 

Dan als gy kunt verdragen:

 

Daerom wilt met verblijden,

 

U sonden doch uytwijden,

 

En alle boosheyt mijden,

 

Om vry te zijn van plagen,

 

Waer gy zijt in wat oort,

 

Och leeft daer soo 't behoort

 

Na Gods gebodt en woort,

 

Wilt door de enge poort,

 

Al strijdende door dringen,

 

Om met Godts hemelingen,

 

't Halleluja te singen,

 

Heylig, Heylig,

 

Heylig, is Godt eeuwig.