Maas-Sluysse meeuwe-klagt,

behelzende verscheide geestelyke gezangen en gedichten met noch een korte aanmerkinge over de tegenwoordigen liefdeloozen tyd, waar inne de ware liefde nauwelyks te vinden is

De ware Opstandinge van Christus Iesus uyt den Grave,

Stemme: Iesuit het waer te wenschen.

1.

OP den eersten dag der weecke,
Is Maria vroeg gestreecke,
Na het Graf van Iesus Christ,
Sy vondt den steen daer afgenomen,
Is doe by Petro gekomen,
Die daer van noch niet en wist.

2. O! wat beurde daer groot wonder,

[p. 44]

 

Christus hade gelegen ander,

 

Genen steen seer dick en swaer,

 

Sijn lichaem doodt en wel gesturven,

 

Maer in het minste niet bedurven,

 

Doen was sijn Opstanding waer.

 

3. Siet doch eens hoe veel getuygen,

 

Haer al naer het Graf toe buygen,

 

Als de bootschap was geschiet,

 

d'Een liep veel snelder als de ander,

 

Seer haest verbaest voor by malkander,

 

Maer sy vonden Iesus niet.

 

4. Och hoe waren sy verlegen,

 

Want sy wisten niet te degen,

 

Hoe de saek was toegegaen,

 

Maer siet daer quamen Hemelsboden

 

En seyden dat hy uyt den doden

 

Warelyk was opgestaen.

 

5. Want een van dese gesanten,

 

Blinkende aen alle kanten,

 

Was gedaelt uyt 's Hemels troon,

 

Als een blixem was sijn wesen:

 

Die deden al de Wagters vreesen,

 

Want sy waren doen als doon

 

6. Dese had den steen der deure,

 

Die versegeld was te veuren,

 

Afgenomen van het Graf,

 

Ende hy seyde tot de Vrouwe,

 

Vrees niet kom wilt sijn plaets aenschouwe

 

Doet dan uwe bootschap af.

 

7. Siet ik weet gy jock den Heere,

 

Daerom wild u spoedig keere,

 

Want ik seg dat hy leeft,

 

Ey komt dog siet het Graf is ledig,

 

Hy is opgestaen seer vredig,

[p. 45]

 

Dat een blyde boodschap geeft.

 

8. Ik verkondigt groote vrede,

 

Segt het sijn Discipels mede:

 

Terstond liepen sy seer ras:

 

Doe quam haer Iesus strak ontmoeten

 

Sy grepen syne lieve voeten,

 

Doen sy sagen dat hy 't was.

 

9. Christus is nog meer verscheene

 

Aen Maria Magdalene

 

En Apostels van gelijk:

 

Hy gaf haer seer veele genaden:

 

En quam haer met sijn Geest versaden:

 

Dat sy wierden Hemel ryk.

 

10. Hy verkeerde veertig dagen:

 

Hier om haer om haer te onderschragen:

 

Want sy moesten leyden al:

 

Doe ging hy uyt de wereld scheyde

 

Om haer al plaetse te bereyde;

 

daer noyt scheyden wesen zal.

 

11. Hy werd genomen daer sy 't sagen

 

Een wolk was sijn segewage:

 

die nam hem weg door sijn kracht:

 

Hy sal als se weerom verschyne

 

Tot groot geluk van al de zyne:

 

Maer tot schrik van 't boos geslagt.

 

12. Og laet ons doch al gelycken

 

Na hem ook seer snel uytkyken;

 

Want het staet voor seker vast,

 

Al die hem hier niet regt en soeken:

 

En sal noyt werden vry gesproken:

 

Maer behoudt sijn sware last.

 

13. O brengt ons dog lieve Christis

 

By u daer geen smaet of twist is,

 

Nu gy opgevaren zyt

[p. 46]

 

Boven al in den soeten Hemel,

 

By 't Heylig blinckende gewemel,

 

Daer sy eeuwig zijn verblijdt.

 

 

 

Nu is dien grooten Heer, Koning aller Koningen

 

In synes Vaders Huys daer syn veel woningen,

 

Hy heeft onstraffelyk syn Vaders wil voldaen,

 

Soo dat hy onbevlekt kan voor syn Troon bestaen,

 

Hy die in syn geboort' moest leggen by de Beesten

 

Sit aan Gods regterhand en is daar d'aldermeeste,

 

Hy die hier werd versocht van 's Duyvels Helsgebroed,

 

Die heeft nu selfs de hel vertreden met de voet,

 

Hy die hier op der Aerd wierd seer veracht verschoven,

 

Die moeten d'Eng'len nu eerbiedig daaglyks loven

 

Hy die hier werd verraen en schandig aengevat,

 

Die heeft nu over al dat noyt iemand besat,

 

Hy die hier wierd bespot, bespot nu alle spotters,

 

Hy is de suyverheyd maer sy syn vuyle rotters,

 

Hy die hier op syn hooft, een Kroon van doornen droeg,

 

Is nu een Kroon van Gout, op 't duysend niet genoeg

 

Hy die hier selfs zyn Kruys moest na syn sterf plaats dragen,

 

Die komt nu selfs het Kruys, van syn volk onderschragen

 

Hy die hier aen het Kruys wierd jammerlyk gedoot

 

Is nu die al wat leeft van 't leven weer ontbloot,

 

Hy die hier in het Graf ten laesten is geleyt,

 

Heeft nu de Oppermagt en hoogste Majesteyt,

[p. 47]

 

In Hemel en op Aerd moet staeg syn wil geschiede

 

Daer blyft niet ongedaen van dat hy komt gebiede

 

Hy is de oorsaek van al 't geen dat leefd en roerd,

 

Niemand verstaet zyn wil maer werd snel uytgevoert,

 

Hy is nochtans een Lam dat niet alleen zyn wolle,

 

Maer ook zyn dierbaer bloed heeft uytgestort ten volle,

 

Een Lam 't welk is geslagt, dog niet voor alle man,

 

Neen neen 't is maer voor die hem waarlyk nemen aan,

 

Een Lam voor die hem hier met waer geloof aenkleven,

 

Die sal namaels met hem altyd in vrede leeven,

 

Daar is geen saligheyt als alleen in dit Lam,

 

Dat al de sonden van zyn vollick op hem nam.

 

't Is verre daer van daen dat hy een Lam sou wesen

 

Voor die hem hier niet regt van herte komt te vrede

 

Neen neen zyn Majesteyt en brengt dat gantsch niet mee,

 

Hy sal voor vele zyn als brullen van de Zee,

 

Hy sal voor veele zyn een schrik als hy sal kome

 

In syne tweede komst maer troost voor al de vrome

 

Hy sal voor veele zyn, als eenen Leeuw die bruld

 

Wanneer hy tonen sal haer overgroote schuld,

 

Hy sal voor vele zyn als 't branden van een Oven,

 

Die vol vier is gepropt van onderen tot boven,

 

Hy sal voor veele zyn als een verteerend Vier.

 

Wel schrik dan boose mensch terwyl gy nog zyt hier,

 

Want het sal vreeslyk zijn te vallen in de hande

 

Van desen grooten Vorst die alle zijn vyande

 

onder zyn voeten treed ja Duyvel Dood en Hel,

 

Is nu in sijn geweld dat eeuwig duuren sel,

[p. 48]

 

Syn groote heerlyckheyt, liet hy in 't Parmos blicke

 

Waer door Iohan syn vriend, quam tot de doot te schricken,

 

Hy viel voor Iesus neer, en lag geheel als doodt,

 

Hy was nog te swak, Gods heerlykheyt te groot

 

Hoe groot sal 's Heeren schrick, dan zyn voor de godtloosen,

 

Als hy haer straffen zal, sonder ooyt te verposen:

 

Daer 't altydt is en blyft, elendig sonder hoop,

 

Daer yder is vervult met ysselyk geroop,

 

In 't eeuwig durent vuyr, in d'afgront van der helle

 

Kan u O godloos mens, dit vonnis niet ontstelle?

 

Dat hy eens velle sal, als syn Basuin sal slaen,

 

Wanneer hy die uytspreekt, weg gy moet van myn gaen,

 

By 't Duyvels opperhooft, en al syn wrede Eng'len

 

Daer gy in eeuwigheyt, u sult met haer vermeng'len

 

Dat is u rechte deel, en u verdienden loon,

 

Daer sult gy alle daeg wel sterven duysend doon,

 

Gy die het onregt hebt gedurig ingedronken,

 

Wanneer den Satam u het maer heeft ingeschonken

 

Syn wil hebt gy gedaen en myn hebt gy veracht,

 

Hebt nu met hem ook deel gy goddeloos geslagt,

 

Maer die 't Lam heeft gevolgt alwaar sig heen ging wende,

 

Die zal in eeuwigheyd vry zyn van al elende,

 

Want dit sal Iesus woordt in 't laeste Oordeel zyn,

 

Komt gy gesegende besit met my het myn,

 

Myn uytverkore Volk verkore over lange,

 

Gy sult nu volle vreugt voor uwen loon ontfange.

 

'k Heb voor u eer de grond des Werelds was geleyt

 

In mynes Vaders huys voor u al plaets bereyt,

 

Het geen myn Vaders is dat sal ik u nu geven,

 

In eeuwigheyt sult gy, met myn in vreugden leven

[p. 49]

 

Het onderscheyt,

 

Is nu geseyt,

 

Dat hier namaels sal wesen

 

Ey niet en beydt,

 

Maer u bereydt,

 

Om voor dit Oordeel doch te vreesen,

 

't Is nu nog heden,

 

Op Aerdt beneden,

 

Alwaer u Godt zyn woord nog biet,

 

Wild uwe leden,

 

Met deugt bekleden,

 

Verhardt dog uwe harte niet.