Maas-Sluysse meeuwe-klagt,

behelzende verscheide geestelyke gezangen en gedichten met noch een korte aanmerkinge over de tegenwoordigen liefdeloozen tyd, waar inne de ware liefde nauwelyks te vinden is

Een Geestelijck Liedt, over het begraven onses Heylandts Iesu Christi,

Stemme: 's Hertogenbosch gy Stadt verheven.

1.

ALs nu den Hooftman over hondert,
Dit aldus hadden aenschoudt,
Doe was hy daer seer van verwondert:
Doch hy heeft op Godt vertrout,
Hy ging hem heerlijck looven,
Sprack dese was van booven,
Waerlijck Godts Soon,
Die van de Ioon,
Dus deerlijck is verschoven.

[p. 39]

 

2. Ende ey siet alle de schare,

 

Die daer ston oock ontrent,

 

Schouden het aen met oogen klare,

 

Dit bedroeft en jammer ent:

 

Zy wederomme gaende,

 

Op haer borsten slaende,

 

Ende alle

 

Sijn bekende

 

Sagen 't, van varre staende.

 

3 Siet doe quam daer een man met name

 

Ioseph van Artmathe

 

Godt, rechtveerdig na betame,

 

Dese die en woude niet mee

 

In haren raet en handel,

 

En goddeloosen wandel,

 

Want met practijck,

 

Socht hy Gods rijck,

 

Te stellen op een kandel.

 

4. Dese was het die eerst begeerde,

 

Van Pilatus het lichaem,

 

Van die soo, als macht hadde leerde,

 

Iesus Christus was sijn naem:

 

Die aen 't hout was gesturven,

 

Genagelt en gekurven,

 

Hy kreeg verlof,

 

Nam hem doen of,

 

Doch heeft meer hulp verwurven.

 

5. Want siet den vromen Nicodemus,

 

Quam met hondert pont gewicht

 

Mijrrhe, Aloe, die seer eel is,

 

Wel gemengt en toegericht:

 

Sy namen 't licchaem mede,

 

En gingen het bekleden,

 

Met Linnewaet.

[p. 40]

 

Seer fijn van draet,

 

Al na der Ioodsche zeden.

 

6. Zy hebben hem alsoo begraven,

 

In een uytgehouwen steen:

 

Men sag daer ook de vroutjes slaven,

 

Dat meest waren Galileen,

 

Zy zagen ook al gare,

 

Waer 't lichaem sou vervare,

 

En als het lag,

 

Sy met geklag,

 

Keerden doe weer van dare.

 

7. Maer siet sy hebben doe seer spoedig,

 

Spesery en salf bereyt

 

Al om des Heeren lichaem goedig,

 

Dat daer was in 't graf geleyt,

 

Te strijken ende smeren,

 

Om niet ras te verteren,

 

Zy wisten niet:

 

Dat haer verdriet,

 

In vreugdt soo ras sou keeren.

 

8. Want al dat haer noch quam te voren

 

Was met treuren overkleet:

 

Christus Iesus scheen verlooren

 

En did deedt haer harten leet:

 

Als de nacht was verdweene:

 

Is meer droefheyt verschene

 

Want Phariseen:

 

Gingen gemeen

 

Met d'Overpriesters heene.

 

9. Tot Pilatus en sy spraken

 

Heere ons komt in gedacht,

 

Hoe dese verleyder wou maken,

 

Dat hy door sijn eygen kracht

 

Sou opstaen in drie dagen

[p. 41]

 

Ey wilt dit soo niet wagen,

 

Beveeldt doch straf,

 

Dat voor het graf,

 

Goe sorge werd gedragen.

 

10. Zijn discipelen mochten komen,

 

En hem steelen in de nacht,

 

Om dan voor al het volk te romen,

 

Dat hy door zijn eygen macht

 

Was van den doodt verresen,

 

Dan sou 't veel slimmer wesen

 

Als d'eerste mael,

 

't Laeste gedwael,

 

Was erger dan voor desen.

 

11. Doch Pilatus sey tot haer-lieden

 

Gy hebt sellifs oock een wacht,

 

Wilt die vry na u sin gebieden

 

Soo als nu leyt u eendracht:

 

Sy waren wel te vreden

 

Al met Pilatus reden,

 

Gingen doe voort,

 

Met vast accoort,

 

Al na het graf toe treden.

 

12. Daer hebben sy doe voor gaen stelle

 

Hare macht, wel gemonteert:

 

Voor die den duyvel doodt en helle,

 

Hadt seer krachtig overheert:

 

Sijn Graf wiert toegeslooten,

 

Met eenen steen seer grooten,

 

Gesegelt vast,

 

Door hare last,

 

Om u et licht op te stooten.

 

13. Meent gy dat het nu is gewonne,

 

Nu dat Christus leyt gedomt?

 

Neen gy hebt nu maer eerst begonne,

[p. 42]

 

't Werk daer nu veel straf van komt,

 

Hy sal wel haest verryse,

 

En u veel druk aenwyse,

 

Ierusalem,

 

Sal hy in klem,

 

Doen schricken en doen grysen.

 

14. O u vervloekte lelijck roopen,

 

Tot Pilatus algelick,

 

Dat sijn bloet maer op u sal loopen,

 

Zal u baren sulken schrick,

 

Dat gy van angst en beven,

 

Sult wenschen niet te leven,

 

Als gy u Stat,

 

Met bloet bespat,

 

Zult den Romeynen geven.

 

15. Ik wil hier mede gaen besluyte,

 

Houdt vry wacht voor Iesu Christ,

 

Hy sal wel haestig komen buyte,

 

Daar noch niet wert opgegist,

 

Om sijn verlore schapen,

 

Weder by een te rapen,

 

Maer gy, siet toe,

 

Want sijne roe,

 

Zal maer een weynig slapen.

 

 

 

De Pharizeen en Schrift-geleerde,

 

Meenden dat haer niet en deerde,

 

Wanneer Christus wierd bewaerd,

 

't Was nu soo als sy begeerde,

 

Maer de saek leer haest verkeerde,

 

Want hy ryst weer uyt ter aerdt.

 

Al de Wachters zyn gevloden,

 

En sy wierden doe als dooden,

[p. 43]

 

Als hy uyt het Graf opstondt,

 

Noch wierd haer veel geldt geboden,

 

Van den grooten Raed der Ioden,

 

Om te liegen dese vondt:

 

Dese tael werd haer bevolen,

 

Segt doch dat hy is gestoolen

 

Als wy sliepen in der nacht.

 

Siet eens hoe de wijse dolen,

 

Sy zyn vierig als koolen,

 

Maer haer hitte geeft geen kracht;

 

Niemant kan 't Sons licht berooven,

 

Soeckt gy 't licht dan uyt te dooven

 

Daer de Zon zyn licht uyttrekt?

 

Gy zyt blint in al u sloven,

 

Soo gy nu niet kunt gelooven,

 

Dat hy weer is opgewekt.